بخاطر زيبا روئيش چنين ناميده شد.

و نيز گفته‌اند: مأويّه- منسوب به (ماء) است كه اصلش مائيّه- است كه همزه بجاى حرف (و) آمده است.

الالفات‌

الف‌هايى كه بر كلمات داخل مى‌شوند سه نوعند:

1- الفى كه در آغاز سخن و كلمات بكار مى‌رود.

2- الفى كه در وسط كلمات قرار مى‌گيرد.

3- الفى كه در آخر كلمات است.

نوع اوّل: الفى كه در آغاز واژه‌هاست خود بر چند قسم است:

1- الف استفهام: كه اگر الف استخبار بگوئيم از استفهام سزاوارتر است زيرا تعميم بيشترى دارد كه پرسش، إنكار، سرزنش، نفى و برابرى را در برمى‌گيرد.

الف استفهام يا استخبار مانند آيه (أَ تَجْعَلُ فِيها مَنْ يُفْسِدُ فِيها؟- 29/ بقره).

امّا- الف سرزنش و ملامت و توبيخ، مانند آيات زير: (أَذْهَبْتُمْ طَيِّباتِكُمْ‌؟- 20/ احقاف).

و (أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ عَهْداً؟- 80/ بقره) و (أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ‌؟- 144/ آل عمران) و (آلْآنَ وَ قَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ‌- 91/ يونس).

و (أَ فَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخالِدُونَ‌؟!- 34/ انبياء) و (أَ كانَ لِلنَّاسِ عَجَباً- 2/ يونس).

و (آلذَّكَرَيْنِ حَرَّمَ أَمِ الْأُنْثَيَيْنِ‌؟!- 143/ انعام).

اف- تسويه و برابرى، در مفهوم مانند آيات (سَواءٌ عَلَيْنا أَ جَزِعْنا أَمْ صَبَرْنا- 21/ ابراهيم) و (سَواءٌ عَلَيْهِمْ أَ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لا يُؤْمِنُونَ‌- 6/ بقره).

الف تسويه اگر بر جملات مثبت در آيد آنرا به معنى نفى مى‌برد مانند: عبارت- أخرج هذا اللفظ- كه نفى خارج شدن مى‌كند، بنابر اين از اثبات آن پرسش‌