- بحيره- شترى است كه ده بچّه زائيده و بهمين خاطر گوشش را مى‌شكافند كه نشانه زائيده ده بچّه است اين نامگزارى بجهت اين است كه ديگر بر آن شتر سوار نمى‌شوند و بار نمى‌نهند، و سپس هر چيز وسيع، و فراخى را- بحر- ناميده‌اند تا آنجا كه به اسبى كه در حال دويدن، پاها و دستانش از يكديگر زياد فاصله مى‌گيرند- فرس بحر- گفته‌اند.

پيامبر 6 اين نام را در باره اسبى كه سوار مى‌شد بكار برده و فرموده «- وجدته بحرا» و در باره كسى كه علم و دانش زياد دارد از واژه- بحر- بكار مى‌برند و مى‌گويند- تَبَحَّرَ- يعنى در علم و دانش دريا گونه است و- تَبَحُّر- در علم، گستردگى و وسعت هر چه بيشتر آن علم است.

گاهى مزه شورى دريا را با اين واژه بيان كرده‌اند و گويند- ماء بَحْرَانِيّ‌ آبى شور و أَبْحَرَ الماء- آب شور شد، شاعر گويد:

(آب زمين شور شد و بيمارى من شدّت گرفت براى اينكه شورى آب زمين، آب گواراى آبشخور ناگوار و شور نمود).

عدّه‌اى از علماء گفته‌اند اصولا واژه- بحر- بآب شورى گفته مى‌شود كه گوارا نيست، خداى فرمايد: (الْبَحْرَيْنِ‌ هذا عَذْبٌ فُراتٌ وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ‌- 53/ فرقان) آب دريا در اين آيه، از اين روى- عذب و گوارا- ناميده شده كه ملح و نمك با آن آميخته شده چنانكه شمس و قمر را- قمران- گويند (زيرا در نور مشتركند) او ابرهاى پر آب و باران ريز را بخاطر فزونى آبشان- بنات بحر- گويند، يعنى چنين ابرهايى دختران دريا هستند.

و آيه (ظَهَرَ الْفَسادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ- 41/ روم) گفته شده منظور از فساد در دريا و خشكى، فساد داخل آب دريا نيست بلكه سرزمينهاى مسكونى و باديه‌ها و همچنين زمينهاى زراعى و باغات پر نعمت است (كه در اثر عدم رعايت حقّ و عدل فساد و تباهى در آنجا ظاهر و گسترده شده است گويى كه سراسر زمين از