مى‌گويد: همان، سپس در پاسخش بگو خداوند هم اينچنين است كه يگانه و يكتاست، در آسمان اله- است، در زمين هم او را- اله- نامند، در درياها- اله- است و در صحراها هم- اله- است و در هر جا- اله- است.

هشام مى‌گويد: همينكه در كوفه برگشتم نزد ابو شاكر رفتم و جواب را به او گفتم، گفت: اين جواب از حجاز آمده است.

كسانى كه احاطه كامل بر قرآن نداشته باشند و از دقايق قوانين و قواعد زبان عرب ناآگاهند به چنين مشكلاتى دچار مى‌شوند كه راهگشاى آنان جز چنان راهنمايانى و امامانى نمى‌تواند باشد.

راغب در تفسير واژه- ضعف- در متن كتاب حاضر به قاعده اوّليه اين بحث اشاره كرده مى‌گويد: آيه (فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً، إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً- 5 و 6/ انشراح) چون واژه- العسر- معرفه و دو بار تكرار شده پس- يسر- يعنى آسايش دو چيز و دو گونه است يعنى با يك العسر دو فراخى نعمت همراه است.

قاعده بعدى اين است كه هر گاه قبل از واژه دوّم كلمه تكرارى متعلّق به آن كه قبلا آمده دو چيز باشد، مثل آيه: (هُوَ الَّذِي فِي السَّماءِ إِلهٌ وَ فِي الْأَرْضِ إِلهٌ‌- 84/ زخرف) كه متعلّق اوّل اله- فى السّماء- و دوّمى- فى الارض است. پس واژه- اله- كه تكرار شده يك چيز و يك حقيقت است و تنوين آنهم تنوين نكره نيست، زيرا با تمكين و ثبات معنى اوّل همراه است.

اين سه روايت مهمّ از كتاب اصول كافى جلد اوّل اواخر بخش (كتاب التّوحيد) نقل شده، اميد است علماء و برادران عزيز اهل تسنّن بروش مرحوم شيخ شلتوت كه مصلح و خير انديش بود و تدريس فقه جعفرى را در دانشگاه الازهر رسمى نمود در كشور انقلابى اسلامى عزيز ما هم در اين ايّام كه به خواست خداى تعالى برادران مسلمان اعمّ از حنفى، حنبلى، مالكى شافعى و جعفرى همگى در صفوف فشرده نمازهاى جمعه و جماعت را برادرانه اقامه مى‌كنند، و مفهوم آيه:

(إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ‌ 10/ حجرات) حاكم شده است:

اوّلا- خود علماء اهل تسنّن كتاب اصول كافى و ساير كتب شيعه را با