تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ‌- 177/ بقره) تا آخر آيه ...

و بر اين اساس حديثى از پيامبر 6 روايت شده كه از او در باره برّ- مى‌پرسند در جواب اين آيه را تلاوت مى‌فرمايند، زيرا اين آيه متضمّن، و در برگيرنده اعتقاد، فرايض، اعمال و نوافل‌[1] است (ايمان، عمل صالح و واجبات عبادى و مستحبّات).

و- بِرُّ الوالدين- نيكى كردن به بهترين وجه به پدر و مادر است كه ضدّ آن- عقوق- است، خداى تعالى فرمايد: (لا يَنْهاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَ لَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ أَنْ‌ تَبَرُّوهُمْ‌- 8/ ممتحنه).

(خداوند شما را از نيكى كردن به كسانى كه با شما نجنگيدند و از شهر و ديارتان بيرونتان نكرده‌اند، نهى نمى‌كند و باز نمى‌دارد).

برّ- در راستگوئى هم بكار رفته است زيرا در راستگوئى خير زياد هست.

برّ- در سوگند خوردن نيز بكار مى‌رود يعنى در سوگندش و سخنش راست، مى‌گويد.

شاعر گويد:

(من بجاى سوگند درست و صحيح او، ضامنم).

گفته‌اند منظور از- برّ- در شعر فوق دل است ولى چنين نيست بلكه در همان معنى است كه قبلا گفتيم، يعنى چون سوگندش درست است، پس براستى مرا دوست دارد و اين را چون سوگند مى‌داند.

[1] چون راغب( ره) در تقسيم‌بندى و معانى متعالى اجتماعى آيه فوق با اشاره بحديث نبوى حقّ مطلب را اداء نموده، حيف است كه همه آيه يادآورى نشود.( لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ الْكِتابِ وَ النَّبِيِّينَ وَ آتَى الْمالَ عَلى‌ حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبى‌ وَ الْيَتامى‌، وَ الْمَساكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ وَ السَّائِلِينَ وَ فِي الرِّقابِ وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَى الزَّكاةَ وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا وَ الصَّابِرِينَ فِي الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِينَ الْبَأْسِ أُولئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ‌- 177/ بقره). كه شامل موارد پنج گانه ايمان به( خداوند، نبوّت، معاد، كتاب و فرشتگان) و در مورد اقتصادى و مالى و اجتماعى، يك مورد عبادتى( نماز) و دو مورد اخلاقى( وفاى بعهد و پايدارى و رشادتها و سختيها) است.