البُرَاق‌- مركب سوارى پيامبر 6 به گاه معراج.

و اللّه اعلم بكيّفيته‌ الإِبْرِيق‌[1] معروف است، از واژه- برق- تصوّر حالات درونى كه با صدا و كلمات و برافروختگى چهره ظاهر مى‌شود نيز هست چنانكه مى‌گويند:

بَرَقَ‌ فلانٌ و رعد و أَبْرَقَ‌ و أرعد- در موقعى كه كسى ديگرى را با پرخاش، و خروش تهديد مى‌كند.

برك‌

: اصل واژه- بَرْك‌- سينه شتر است هر چند كه در معانى ديگر نيز بكار رفته است، مى‌گويند- له‌ بِرْكَة داراى سينه‌اى فراخ است و- بَرَكَ‌ البعير- شتر زانو بزمين نهاد. از واژه- برك- معنى همراهى و پايدارى و ملازمت نيز فهميده مى‌شود.

ابْتَرَكُوا فى الحرب- آوردگاه و رزمگاه پهلوان جنگى در ميدان جنگ.

ابْتَرَكَتِ‌ الدّابّة- فرو خفتن حيوان و آمادگى براى فحل و آبستن شدن.

بِرْكَة- آبگير و استخر.

بَرَكَة- خير و فزونى بخشش الهى در چيزى است.

خداى فرمايد: (لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ‌ بَرَكاتٍ‌ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ‌- 96/ اعراف) ناميدن بركات بر بخشايش الهى مانند باقى بودن آب در آبگير و استخر است كه ثابت است و به فراوانى يافت مى‌شود.

مُبَارَك‌- چيزى است كه در آن خير و بركت باشد، بر اين معنى آيه (هذا ذِكْرٌ مُبارَكٌ أَنْزَلْناهُ‌- 50/ انبياء) و (كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ مُبارَكٌ‌- 29/ ص) و (وَ جَعَلَنِي مُبارَكاً- 31/ مريم):

مرا منشاء خيرات و نعمتهاى الهى قرار ده، و آيه (إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةٍ مُبارَكَةٍ- 3/ دخان) و (رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلًا مُبارَكاً- 29/ مؤمنون): مرا بجائيكه خير الهى در آن است فرود آر، و آيه (وَ نَزَّلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً مُبارَكاً- 9/ ق).

[1] همه معرّب نويسان از- ازهرى تا جواليقى و ايشير و ثعالبى- واژه إبريق كه بمعنى آفتاب است معرب از- آبريز- فارسى مى‌داند و معانى ديگر آن، كوزه، شمشير تيز و كمان سياه و سپيد است، سعدى در گلستان مى‌گويد:

( آن حرامى ابريق رفيق را برداشت كه به حاجت مى‌روم به غارت مى‌رفت).