79/ زخرف) كه اصلش از محكم نمودن طناب و تابيدن ريسمان است.

شاعر گويد:

(بهر حال از ريسمانى ناتافته و تافته).

بَرِيم‌- طنابى محكم تافته شده.

أَبْرَمْتُهُ‌ فَبَرِمَ‌: آن را تافتم و تابيده شد.

بَرَمٌ‌: بآدم بخيلى كه در مسابقات تيراندازى شركت نمى‌كند گويند.

چنانكه اصطلاح- معلول اليد به خيل و كف بسته، گفته مى‌شود.

مُبْرِم‌- كسى است كه در كار اصرار دارد و سخت مى‌گيرد، اين نام تشبيهى است به تابيده‌شدن سخت و پيچ خوردن طناب.

برم- در همان معنى است و نيز به كسيكه خرماها را دو تا دو تا و پشت سر هم مى‌خورد- برم- گفته‌اند.

بَرِيم‌- ريسمانى بهم تافته و رنگارنگ است و هر شي‌ء رنگين مثلا سپاهيانى را كه افرادش سياه و سپيد و مخلوط هستند نيز بريم- ناميده‌اند، و همينطور افسار ستوران بهم بافته و رنگين.

بُرْمَة- هم در اصل ديگ سنگين و جمعش- بِرَام‌- است كه وزن لفظش مانند حضرة و حضار است كه بر مبنا و شكل مفعول مى‌باشد مثل ضحكة و هزأة.

بره‌

: البرهان‌، سخنى است براى حجّت و دليل، وزن آن فعلان مانند رجحان است، بعضى گفته‌اند مصدر فعل- بَرَهَ‌، يَبْرَهُ‌- است كه در موقع سپيد شدن چيزى بكار مى‌رود. رجل‌ أَبْرَه‌ و إمرأة بَرْهَاء و قوم‌ بُرْهٌ‌ و بَرَهْرَهَة در معنى دختر جوان سپيد چهره بكار مى‌رود.

بُرْهَة- هم مدتى از زمان را مى‌گويند.

برهان‌- مؤكدترين ادلّه است و چيزى است كه بناچار اقتضاى صدق و راستى هميشگى دارد، زيرا دلايل پنج گونه‌اند:

1- برهان و دلالتى كه پيوسته صادق و صحيح است و اقتضاى درستى دارد.