چهره‌شان سياه و پر از اندوه مى‌گردد.

أَبْشَرَ- يعنى بشارت يافت، مثل- أبقل و أمحل يعنى (سبز شد و خشك شد زمين) و در آيه (وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ‌- 30/ فصّلت).

أَبْشَرَتِ‌ الأرض- يعنى گياهان آن زمين نيكو روئيده، و در اين معنى- سخن ابن مسعود[1] رضى اللّه عنه است كه‌

«من أحبّ القرآن فليبشر».

يعنى كسيكه آن را دوست‌

[1] عبد اللّه بن مسعود صحابى، مكنّى به ابو عبد الرّحمن از قدماء اصحاب حضرت رسول6 و بسيار قانع و متّقى و سليم و حافظ قرآن كريم، و جليل القدر، و به دو هجرت و نماز در قبلتين موفّق، ششمين كسى است كه به شرف اسلام مشرّف و در مجالس حضرت رسول6 و نيز در غزوات بدر و احد و خندق و ديگر غزوات شركت داشته و در نماز و در فن حضرت صدّيقه طاهره( س) و در تجهيز و تدفين ابو ذر غفّارى حاضر بود، او نخستين كسى است كه در مكّه معظّمه قرآن مجيد را آشكارا خوانده و كسى متعرض او نمى‌شد و وزارت عمار بن ياسر را در كوفه داشته، ابن عبّاس و جماعت ديگرى از اصحاب و تابعين از ابن مسعود روايت حديث مى‌نمايند وفاتش در سال 31 هجرى در مدينه واقع شده گويند: او قاتل ابو جهل است و از اصحاب صفّه بوده است.

گفته‌ها و احاديثى در باره ابن مسعود به نقل از الغدير/ ج 9 كتب عامّه:

1- پيامبر فرمود: هر كس را خوش آيد كه قرآن را تازه و شاداب بخواند و آنگونه كه فرود آمده است، همانند ابن مسعود قرائت كند.

2- پيامبر فرمود: براى امّتم آنچه را كه خداوند و ابن مسعود بپسندند مى‌پسندم و از آنچه كه خدا و ابن مسعود از آن خشمناك و ناخشنود شوند، خشمناك و بيزارم.

3- على( ع) فرمود: ابن مسعود در قيامت، هنگام سنجش در ميزان از كوه احد سنگين‌تر است.

4- پيامبر فرمود: به عهد و پيمان عمّار چنك زنيد و آنچه را كه ابن مسعود گفت تصديق كنيد.

5- پيامبر در حالى وفات كرد كه ابن مسعود و عمّار ياسر را دوست مى‌داشت.

6- پيامبر وفات كرد در حاليكه از ابن مسعود راضى بود.

7- ابن مسعود گفته است: من هفتاد سوره را از دهان پيامبر گرفتم در حالى كه زيد بن ثابت هنوز كودكى بود و به بازى مشغول بود.

8- ابن مسعود، رازدار پيامبر بود.

9- شبيه‌ترين مردم به پيامبر در روش و خضوع و وقار و طمأنينه، ابن مسعود بود.

10- اصحاب محمّد6 مى‌دانستند كه عبد اللّه بن مسعود در روز قيامت از مقرّب‌ترين بندگان بدرگاه خداوند است.

11- تميم بن حزام گفته است: من با اصحاب رسولخدا همنشينى كردم. در اين ميان ابن مسعود از همه بيرغبت‌تر نسبت بدنيا و مشتاقتر بآخرت بود و بيشتر دوست داشتم كه در صلاح و نيكى مثل او باشم.