إِلَى التَّهْلُكَةِ- 159/ بقره) مى‌باشد كه گفته شده تقديرش- لا تلقوا أيديكم- است، امّا سخن صحيح اين است كه معنايش- لا تلقوا أنفسكم بأيديكم إلى التّهلكة- باشد جز اينكه- أنفسكم- كه مفعول جمله است، از جهت روشن بودن و عدم نياز به گفتن آن در جمله حذف شده است تا إفاده عموم كند زيرا جايز نيست كه كسانى خودشان را و ديگران را به دست خويش به تهلكه بيندازند.

عدّه‌اى از ايشان (علماء) گفته‌اند حرف (ب) به معنى- من- است چنانكه در آيه (عَيْناً يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ‌- 28/ مطفّفين) و (عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ‌- 6/ انسان) يعنى- يشرب منها (يعنى چشمه‌اى كه مقرّبين و بندگان خدا از آن مى‌نوشند) گفته شده- عينا يشربها- است زيرا ذكر منها پس از- عينا- برگرداندن توجّه بخود آن مكان است و عينا- در اين جا اشاره به مكانى است كه آب از آنجا مى‌جوشد نه اينكه- عينا- راهى بطرف آب باشد مانند جمله‌اى كه مى‌گويى- نزلت بعين- يعنى به چشمه‌اى فرود آمدم البتّه مقصود مكانى است كه آنجا آب مى‌نوشند و بر اين معنى سخن خداى است كه: (فَلا تَحْسَبَنَّهُمْ بِمَفازَةٍ مِنَ الْعَذابِ‌- 188/ آل عمران) يعنى جارى رستگارى، يعنى (مپندار كه ايشان در موقعيت و جاى رستگارى و رها شدن از عذابند).