همين شباهت،- بيضة الحديد- ناميده شد.

تسع‌

: تِسْعَة عدد 9 كه معروف است كه همينطور تِسْعُون‌ يعنى 90، در آيه: (تِسْعَةُ رَهْطٍ- 48/ نمل) يعنى 9 گروه از قوم صالح.

و آيات (تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ نَعْجَةً- 23/ ص) و (عَلَيْها تِسْعَةَ عَشَرَ- 30/ مدّثر) و (ثَلاثَ مِائَةٍ سِنِينَ وَ ازْدَادُوا تِسْعاً- 25/ كهف).

التِّسْع‌ من أظماء الإبل (آب دادن نوبتى 9 روز در ميان به شتران).

تُسْع‌- يك نهم است.

تُسَع‌[1]- نام شب‌هاى هفتم و هشتم و نهم هر ماه است.

تَسَعْتُ‌ القوم- يك نهم اموالشان را گرفتن يا نهمين نفر آن قوم بودم.

تعس‌

: التَّعْس‌ يعنى از لغزش و نگونسارى برنخاستن و همچنين شكسته شدن و افتادن در ذلّت و پستى كه فعلش- تَعِسَ‌، تَعْساً، تَعْسَةً- است.

خداى فرمايد: (فَتَعْساً لَهُمْ‌- 8/ محمّد) يعنى (كفّار را نگونسارى و هلاكت باد- و (الَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْساً لَهُمْ‌- 8/ محمّد).

تقوى‌

حرف (ت) در تقوى‌، مقلوب از حرف (و) است كه در باب خودش ذكر شده است.

تكأ

: المُتَّكَأ: تكيه گاه- مخدّه- هم همان بالش و متّكا است، در آيه (وَ أَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَأً- 31/ يوسف) براى آنها بالش‌ها يا ترنج‌هايى آماده كرد كه گفته شده، طعامى بر ايشان فراهم كرد، چنانكه مى‌گويى:

اتَّكَأَ على كذا فأكله (طعام و غذا را متّكاء گويند چون در گذشته غذا را در حال تكيه دادن مى‌خوردند و اسلام آنرا نهى كرده است)[2].

در آيات (قالَ هِيَ عَصايَ أَتَوَكَّؤُا عَلَيْها- 18/ طه) و (مُتَّكِئِينَ‌ عَلى‌ سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ- 20/ طور) و (عَلَى الْأَرائِكِ مُتَّكِؤُنَ‌- 56/ يس) و (مُتَّكِئِينَ عَلَيْها مُتَقابِلِينَ‌- 16/ واقعه) (كه در

[1] ازهرى مى‌نويسد: اعراب سه شب اوّل هر ماه را- غرر- و سه شب دوّم را- نفل- و سه شب سوّم را كه بشب نهم ختم مى‌شود تسع مى‌گويند( تهذيب اللّغه).

[2] قال رسول اللّه6: لا آكل متكاء اكل الملوك( طبقات- 1/ 380).