و آيه (يُثَبِّتُ‌ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ‌ الثَّابِتِ‌ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا- 27/ ابراهيم) يعنى خداوند مؤمنين را با دلايل و سخنان قوى در زندگى تقويت و نيرومندشان مى‌سازد.

و آيه (وَ لَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا ما يُوعَظُونَ بِهِ لَكانَ خَيْراً لَهُمْ وَ أَشَدَّ تَثْبِيتاً- 66/ نساء) يعنى اگر آنچه را كه اندرز داده مى‌شوند عمل كنند براى تحصيل علم و دانششان بسى استوارتر و نيكوتر است و گفته‌اند: يعنى عمل به آن پند و اندرزها براى اعمال و كردارشان و بهره‌مندى از ثمره كارشان، بسى ثابت‌تر است.

ولى هر گاه به خلاف آنچه كه در باره‌شان گفته شده باشند مشمول آيه ذيل هستند (وَ قَدِمْنا إِلى‌ ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً- 23/ فرقان).

(كه در آن صورت كارها و كردار ناپسندشان را چون گرد و غبارى بپراكنيم) ثبّتته- يعنى نيرومندش كردم، خداى تعالى گويد: (وَ لَوْ لا أَنْ‌ ثَبَّتْناكَ‌- 47/ اسراء) و (فَثَبِّتُوا الَّذِينَ آمَنُوا- 12/ انفال) و (وَ تَثْبِيتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ‌- 265/ بقره) و (وَ ثَبِّتْ‌ أَقْدامَنا- 250/ بقره) (كه در اين چند آيه نيرومندى، و پايدارى پيامبرى 6 و مؤمنين منظور است).

ثبر

: الثُّبُور: هلاكت و فساد و يا مرگ و تباهى.

المُثَابِر على الإتيان- يعنى مواظب و هوشيار.

ثَابَرْتُ‌- مواظبت كردم، خداى تعالى گويد: (دَعَوْا هُنالِكَ‌ ثُبُوراً، لا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُوراً واحِداً وَ ادْعُوا ثُبُوراً كَثِيراً- 13/ فرقان) يعنى:

(در روز جزا فرشتگان به مجرمان مى‌گويند امروز يكبار مردن نطلبيد كه هلاك و مرگ، فراوان خواهيد).

و آيه (وَ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يا فِرْعَوْنُ‌ مَثْبُوراً- 102/ اسراء) ابن عبّاس رضى اللّه عنه در تفسير اين آيه مى‌گويد- مثبور- يعنى ناقص عقل و كم خرد، زيرا نقصان عقل بزرگترين هلاكت و تباهى است.

ثَبِير- كوهى است در مكّه. (كه گفته‌اند ثبير همان غار معروفى است كه پيامبر بعد از خارج شدن از مكّه به اتّفاق ابو بكر به آن غار رفتند و خداوند با سپاهيانى كه ديده نمى‌شدند آنها را از گزند كفّار مصون داشت- (وَ أَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ‌