اجتباء اللّه العبد- خداوند او را ويژه فيض و بخشش الهى گردانيد كه گونه گون نعمتها بدون رنج برايش فراهم آيد و اين ويژگى براى انبياء و بعضى از مقرّبين ايشان از صدّيقين و شهدا است، چنانكه خداى تعالى گفت: (وَ كَذلِكَ‌ يَجْتَبِيكَ‌ رَبُّكَ‌- 6/ يوسف) و (فَاجْتَباهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ‌- 50/ قلم) و (وَ اجْتَبَيْناهُمْ وَ هَدَيْناهُمْ إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ‌- 87/ انعام) و (ثُمَّ اجْتَباهُ رَبُّهُ فَتابَ عَلَيْهِ وَ هَدى‌- 122/ طه) مفهوم آيات فوق در اين آيه است كه مى‌گويد:

(إِنَّا أَخْلَصْناهُمْ بِخالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ[1]- 46/ ص).

جثث‌

: الجَثّ‌ يعنى بريدن، جَثَثْتُهُ‌ فَانْجَثَ‌ و جسسته فاجتسّ- و معنى يكى است.

خداى تعالى گويد: (اجْتُثَّتْ‌ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ‌- 26/ ابراهيم) يعنى تنه‌اش ريشه كن شد و بر افتاد.

المَجَثَّة- تيشه و تبر درخت برى.

جُثَّة الشّي‌ء- تنه و قامت بلند چيزى.

الجُثّ‌- پشته و كومه زمين مثل تپّه‌ها.

جَثِيثَة- نهال خرما و خرما بن يا پاجوش و قلمه آن.

جَثْجَاث‌- گياهان بهارى كه در تابستان مى‌خشكند.

جثم‌

: (فَأَصْبَحُوا فِي دِيارِهِمْ‌ جاثِمِينَ‌- 67/ هود) جاثمين يعنى به زانو در آمده و نشسته كه بطور استعاره در باره ساكنين و سكنى گزيدگان بكار رفته است.

جَثَمَ‌ الطّائر- پرنده بر زمين نشست و به زمين چسبيد.

[1] آيات فوق در باره پيامبران است كه مى‌گويد: ايشان را برگزيديم و تا جهان باقى است ياد نيكوشان جاودانى است در آيه قبل پيامبران را كه برگزيده مى‌شوند با صفات‌ أُولِي الْأَيْدِي وَ الْأَبْصارِ- يعنى پيامبرانى كه توانا، و كريم و با بصيرت و باريك بين هستند معرّفى مى‌كند تا دانسته شود كه مقدّمه گزينش و انتخاب الهى در خود انبياء است، و جلوتر در باره- حضرت ايّوب 7 گفت-( إِنَّهُ أَوَّابٌ‌- 170/ ص) و در همانجا گفت و ابراهيم، و اسحق و يعقوب هم داراى صفت بصيرت و كرامت و توانايى بودند و پيامبر خاتم را با صفت( إِنَّكَ لَعَلى‌ خُلُقٍ عَظِيمٍ‌- 4/ قلم) ستوده است و بعد از آيه فوق مى‌گويد:

( وَ كُلٌّ مِنَ الْأَخْيارِ- 48/ ص) همه آنها از نيكوكاران و بهترينها بودند كه آنها را برگزيده است و بهمين جهت بعدا فرمود:( إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ‌- 49/ ص) يعنى پرهيزكاران را نيز بازگشتى و فرجامى نيكوست.