بود و يكى ديگر از آنها مى‌آيد و مى‌خواهد اسب خود را با بانگ و فرياد و شلّاق جلو بيندازد تا برنده شود پيامبر 6 در آن حديث از اين عمل نهى فرموده.

جُلْبَة- پوست تازه‌اى كه بعد از بهبودى زخم، روى آن در مى‌آيد و زخم را مى‌راند و دور مى‌كند.

جُلْب‌- ابر رقيقى كه به پوست سپيد و نازك روى زخم تشبيه شده است.

جَلابِيب‌- پيراهنها و روپوشهاى سر و چهره يا مقنعه مفردش‌ جِلْبَاب‌[1]- است.

جلت‌

: خداى تعالى گويد: وَ لَمَّا بَرَزُوا لِجالُوتَ‌ وَ جُنُودِهِ‌- 250/ بقره) واژه جالوت‌[2]

[1] به نقل از مجمع البيان ج 8 ص 370( ابو مسلم اصفهانى صاحب تفسير مفقوده‌اش جامع التّأويل لمحكم التّنزيل، جلابيب- را لباس و پيراهن، و روسرى بزرگ و آنچه كه زن را مى‌پوشاند مى‌داند) و شهيد مطهّرى در كتاب مسئله حجاب ص 187 مى‌نويسد« به نقل از لسان العرب: جلباب جامه‌اى است از چهار قد بزرگتر و از عبا كوچكتر، كه زن بوسيله آن سر و سينه خود را مى‌پوشاند).

[2] جالوت و طالوت و داود غير عربى هستند چون معرفه و نيز عجمه يعنى غير عربيند، الف و لام معرفه و تنوين نمى‌گيرند و گفته‌اند عبرانى‌اند جالوت از عمالقه و از قوم عاد كه طالوت و داود بيارى خدا با نيروى كم بر جالوت و پيروان زيادش غلبه كردند- كشاف/ زمخشرى، ج 1 ص 249.

ازهرى مثل راغب واژه جالوت را در ذيل جلت ذكر كرده و مى‌گويد: جالوت اسم اعجمى، لا ينصرف- خداى گويد: وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ‌، 251/ بقره). تهذيب اللّغه ج 11 ص 5، شيخ طبرسى نيز همين نظر را اظهار مى‌دارد شيخ طريحى هم در ذيل واژه- طلت- مى‌نويسد: طالوت و جالوت اسمهاى اعجمى هستند به دليل معرفه و عجمه بودنشان. طالوت از فرزندان و تبار يا اسباط- لاوى بن يعقوب نبود ولى خداوند او را برگزيد چون آگاه بمصالح جامعه بود و خداوند هم با اينكه او شغلش سقّائى و مستضعف بود او را در دانش و نيروى بدنى نيرومند ساخت و داناترين و شجاعترين افراد بنى اسرائيل در زمان خودش بود. امّا مفسّرين مى‌نويسند بعد از اينكه داود دشمن بنى اسرائيل يعنى جالوت را به قتل رساند طالوت به پيمان خود با داود وفا نكرد فحسده طالوت و اخرجه من مملكته و لم يف له بوعده- يعنى طالوت به داود حسادت ورزيد و او را از شهر و ديارش اخراج كرد و به وعده خود وفا نكرد.

طالوت هم كشته شد و خداوند داود را بخاطر اينكه در طاعت و بذل جان در راه خدا دريغ نورزيد حكمت و علم و پيامبرى و قدرت بخشيد. ابن فارس كه در باره ريشه‌هاى اصلى لغات كتابش را تنظيم كرده است- جلت و جالوت- را نياورده است.

ولى ابن دريد در ذيل عنوان( ما جاء على فاعول) مى‌نويسد- طالوت و جالوت و صابون عربى نيستند و آن را بكار نبرده‌اند بر خلاف عاشورا كه از قديم بكار رفته است هر چند كه طالوت و جالوت مثل داود در قرآن هست ولى اسامى غير عربى هستند.( مجمع البيان/ 1، 357- مقاييس اللّغه/ 1- مجمع البحرين/ 2، 311- تهذيب اللّغه/ 11، 5- تفسير كشّاف/ 1، 249- تفسير كبير/ 5، 199- المحكم/ 7، 249- جمهرة اللّغه/ 3، 390).