(از شتران آبكشى كه باغ دور افتاده و تشنه و پژمرده را آب مى‌دهد).

جَنَّة- يعنى بهشت يا بصورت تشبيه به باغى كه در زمين هست چنان ناميده شده هر چند كه ميانشان فرقى و تفاوتى است و يا بخاطر پوشيده بودن نعمتهايش از ماست، و در سخن خداى تعالى در آيه زير بآن اشاره شده است كه: (فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُنٍ‌[1]- 17/ سجده) ابن عبّاس (رض) گفته است: جَنَّات‌ كه در قرآن به لفظ جمع آمده است از اين رواست كه هفت جنّت هست:

1- جنّة الفردوس 2- عدن 3- جنّة النّعيم. 4- دار الخلد 5- جنّة المأوى 6- دار السّلام. 7- علّيّين.

جنين‌- هم طفلى است تا زمانى كه در رحم مادر هست جمعش- أَجِنَّة خداى تعالى گويد: (وَ إِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ‌- 32/ نجم) كه واژه- جنين- بر وزن فعيل در معنى مفعول است و نيز جَنِين‌- قبر است كه در اين صورت- فعيل- در معنى فاعل است.

در باره اطلاق واژه‌ جِنّ‌- بموجودات نامرئى دو وجه گفته شده:

اوّل- براى موجودات نامرئى روحانى كه از تمام حواسّ ظاهرى ما پنهانند، و نقطه مقابلش- إنس است و بر اين وجه فرشتگان و شياطين نيز جزء آنها خواهند بود پس هر فرشته‌اى پرى يا جنّى است و هر پرى و جنّى فرشته نيست،

[1] آيه 17/ سجده است كه اشاره به يكى از نعمتها و پاداش مؤمنان دارد مى‌گويد( فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ‌- 17/ سجده) يكى از پاداشهايى كه مربوط بآخرت است و كيفيّتش براى ما در دنيا و بر حواس ناقص ما پوشيده است روشنايى چشم است كه پاداش اعمال نيك اين جهان در آن جهان است چون گروهى از حقّ ناسپاسان در دنيا با داشتن چشم و دل و گوش و تمام حجّتها و دلائل باز راه كفران و ستمگرى و تبهكارى مى‌پويند در آن جهان ناگزير نابينا از خاك لحد برمى‌خيزند و گويا درد و عذاب بزرگى است كه مى‌گويند چرا كوريم و حال اينكه در دنيا چشم و دل و گوش داشتيم، پاسخشان اين است( مَنْ كانَ فِي هذِهِ أَعْمى‌ فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمى‌ وَ أَضَلُّ سَبِيلًا- 72/ اسراء) ديده داشتيد در نيافتيد و حقّ نديديد گوش داشتيد حقّ را نشنيديد و از ستوران گمراه‌تر بوديد، پس روشنايى چشم در آخرت كه در آيه اشاره شده بهترين نعمت و وجه تمايز ميان مؤمن و كافر است زيرا مؤمنين( وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ إِلى‌ رَبِّها ناظِرَةٌ 23/ قيامه) و ناسپاسان از چنين نعمتى محرومند.