جُنِبْنَا- باد جنوبى بما رسيد و:

سحابة مَجْنُوبَة- باد جنوب بر ابر ورزيده، مشتقّ شده است.

جنح‌

: الجَنَاح‌، بال پرنده است، گفته مى‌شود- جَنَحَ‌ الطّائر- يعنى بالش شكست.

خداى تعالى گويد: (وَ لا طائِرٍ يَطِيرُ بِجَناحَيْهِ‌- 38/ انعام).

جناحيه- پهلوها و كرانه‌هاى هر چيز، يعنى دو بالش و مى‌گويند:

جَنَاحَا السّفينة- دو پهلويش.

جَنَاحَا الوادى- دو طرف دره كوه.

جَنَاحَا الإنسان- دو پهلو و دو طرف بدن.

خداى عزّ و جلّ گويد: (وَ اضْمُمْ يَدَكَ إِلى‌ جَناحِكَ‌- 22/ طه) يعنى دستت را به پهلو و بر خويش بگذار. وَ اضْمُمْ إِلَيْكَ جَناحَكَ‌- يعنى دستت را، زير بال در پرندگان مثل دست در انسان و چهار پايان است از اين روى به بالهاى پرنده هم- يداه گويند.

خداى عزّ و جلّ گويد: (وَ اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ- 24/ اسراء) كه بطور استعاره بكار رفته است، يعنى: براى پدر و مادرت بال تواضع و رحمت بگستر و فرو بگذار، زيرا واژه- ذلّ- دو وجه دارد:

اوّل- ذلّى كه انسان را كم ارزش مى‌كند و فرو مى‌آورد.

دوّم- ذلّى كه انسان را رفعت مى‌دهد و بالا مى‌برد، و آيه (جَناحَ الذُّلِّ مِنَ‌