88/ مؤمنون) (او پناه مى‌دهد و در پناه كسى نيست).

كه تحقيقا از واژه- جار- قرب و نزديكى تصوّر مى‌شود و كسيكه بديگرى نزديك است او را همسايه‌اش گويند.

جَارَهُ‌ و جَاوَرَهُ‌ و تَجَاوَرَ- نيز بهمان معنى است يعنى همسايه او و يا در مجاورت و پناه او قرار گرفت.

خداى تعالى گويد:

لا يُجاوِرُونَكَ‌ فِيها إِلَّا قَلِيلًا- 60/ احزاب) (تو را جز مدّت كمى همسايه و در پناه نخواهند بود). وَ فِي الْأَرْضِ قِطَعٌ‌ مُتَجاوِراتٌ‌- 4/ رعد) (و در زمين قسمتهائى بيكديگر مجاور و نزديكند). و باعتبار معنى نزديكى در واژه- جار بكسى هم كه از طريق مستقيم و راه عدول مى‌كند و دور مى‌شود مى‌گويد: جَارَ عن الطّريق- سپس اين معنى در عدول از حقّ نيز بكار رفته است و از آن واژه‌ جور مشتق شده خداى تعالى گويد: وَ مِنْها جائِرٌ- 9/ نحل) يعنى از راه روشن توحيد كج و منحرف است.

- عدّه‌اى گفته‌اند:- جَائِر- يعنى عدول كننده و منحرف در باره كسى است كه مردم را از التزام و پايبند بودن به آنچه را كه شرع امر كرده منع مى‌كند و باز مى‌دارد.

جوز

: جَوْز عبور كردن، خداى تعالى گويد: فَلَمَّا جاوَزَهُ‌ هُوَ- 249/ بقره) يعنى: همينكه بر آن نهر بگذشت (مربوط بعبور كردن طالوت و يارانش از نهر است).

و آيه‌ وَ جاوَزْنا بِبَنِي إِسْرائِيلَ الْبَحْرَ- 38/ اعراف) يعنى بنى اسرائيل را از دريا گذرانديم.

جَوْزُ الطّريق- يعنى وسط و ميانه راه.

جَازَ الشّي‌ء- يعنى آنچيز گذشت، گويى كه بآسانى از وسطش گذشته كه عبارت از بسهولت و آسانى واردشدن است.

جَوْزُ السّماء- ميانه آسمان.

جَوْزَاء- تصويرى است فلكى و بخاطر آن است كه آن تصوير فلكى از عرض و ميانه آسمان مى‌گذرد كه- جوزاء- ناميده شده.