18/ لقمان) هشدار و تنبيهى است بر اينكه ارتكاب، و انجام گناهان طورى است كه با تداوم آنها ديگر توبه و بازگشت از گناهان ميسور نيست، آنگاه كه ادامه دهنده گناه توبه نمى‌كند، ديگر مشمول محبّت و لطف خداى كه در باره توبه كنندگان و پاكان وعده داده است قرار نمى‌گيرد و از محبّت خداى محروم مى‌شود، حَبَّبَ‌ اللّه إلىّ كذا- يعنى خداوند آن را قرينم گردانيد.

خداى تعالى گويد: وَ لكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمانَ‌[1]- 7/ حجرات).

أَحَبَ‌ البعير- ملازم جايگاه خود شد، گوئى كه مكان خود را به خاطر توقفش در آنجا دوست دارد.

حَبَابُك‌ أن تفعل كذا- يعنى نهايت محبّت اين است كه آن را انجام دهى.

حبر

: الحِبْر يعنى اثر نيكو و از اين معنى روايت شده است كه:

«يخرج من النّار رجل قد ذهب حبره و سبره».

يعنى: از آتش عذاب خارج مى‌شود در حالى كه نيكوئى و زيبائى چهره‌اش زايل شده.

و در همين معنى كسيكه نيكوكار است الحبر- ناميده شده.

شاعر مُحَبِّر- شاعرى كه نيكو شعر مى‌سرايد.

شعر مُحَبَّر- سروده‌اى زيبا.

ثوب‌ حَبِير- جامه نيكو.

أرض‌ مِحْبَار- زمينى كه بسرعت محصول مى‌دهد و پر بار است.

ابر و باران را نيز حَبِير گويند.

[1] تمام آيه چنين است‌ لكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمانَ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَ كَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيانَ أُولئِكَ هُمُ الرَّاشِدُونَ‌- 7/ حجرات) ولى خداوند ايمان را در دلهاتان آراسته و قرين گردانيد و كفر را برايتان ناروا داشت و چنان كسانى رشد يافتگانند، براى فهم بيشتر اين آيه بآيات قبلش توجّه مى‌كنيم كه پنداشته نشود خداوند عدّه خاصّى را مورد لطف و محبّت قرار مى‌دهد و مؤمنشان مى‌كند، در آيه قبل مى‌گويد: شما همواره اخبارى را كه مى‌شنويد تحقيق كنيد و با دورى از نادانى و پذيرش فرمان رسول به مزايايى مى‌رسيد مى‌بينيم كه رشد و كمال را در آيه قبل نشان مى‌دهد و پس از خواستن و حركت او توفيق‌دهنده است.