براى شتر تشبيهى از همان معنى است و سپس هر چيزى كه از پشت زمين ارتفاع پيدا كرده حدباء ناميده شده.

خداى تعالى گويد: (وَ هُمْ مِنْ كُلِ‌ حَدَبٍ‌ يَنْسِلُونَ‌- 96/ انبياء).

(اشاره بجايگاه زندگى- يأجوج و مأجوج- است كه در مرتفعات مى‌زيند و در بازگشايى سدّ از بلنديها و تل‌ها مى‌دوند).

حدث‌

: الحُدُوث‌، وجود و پيدايش چيزى بعد از اينكه جوهر يا عرضى از آن وجود نداشته (وجودى بى‌سابقه). و يا إحداث او يعنى ايجاد او و پيدايش او آفريده شدن پديده‌ها و مواد عالم تنها از خداى تعالى است.

مُحْدَث‌- چيزى است كه نبوده و ايجاد مى‌شود و اين ايجاد و پيدايش يا در ذات خود اوست و يا با ايجاد چيزى از طرف كسى كه آن را- إحداث مى‌كند مثل اينكه مى‌گوئى: أَحْدَثْثُ‌ ملكا- يعنى ملك و باغى إحداث كردم.

خداى تعالى گويد: (ما يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ‌ مُحْدَثٍ‌- 2/ انبياء).

(يعنى سخنى جديد كه بر ايشان از پروردگارشان مى‌آيد مى‌شنوند و ببازى مى‌گيرند).

بهر چيزى كه زمانش نزديك باشد- مُحْدَث‌- گويند خواه در عمل يا در سخن.

خداى تعالى گويد: (حَتَّى‌ أُحْدِثَ‌ لَكَ مِنْهُ ذِكْراً- 70/ كهف).

(لَعَلَّ اللَّهَ‌ يُحْدِثُ‌ بَعْدَ ذلِكَ أَمْراً- 1/ طلاق).

حَدِيث‌- هر سخنى كه در بيدارى يا خواب از راه گوش به انسان مى‌رسد.

خداى عزّ و جلّ گويد: (وَ إِذْ أَسَرَّ النَّبِيُّ إِلى‌ بَعْضِ أَزْواجِهِ حَدِيثاً- 3/ تحريم).

(هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ الْغاشِيَةِ[1] 1/ غاشيه).

[1] غاشيه كنايه از قيامت است، زيرا فراگيرنده همه چيز همانطور كه در باره شب فرمود( وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها- 4/ الشمس) شبى كه تاريكيش فرو مى‌گيرد و مى‌پوشاند و سپس شرح حالات مردم را در آن هنگامه در آيات بعد مى‌دهد كه:( وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خاشِعَةٌ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناعِمَةٌ- 2 و 8/ غاشيه) كه در چهره فرو شكسته آرام را در قيامت با دور نمائى محسوس بيان مى‌كند.