اين حديث همه كتابهائى كه شك انگيز و جنبه‌هاى مخالف توحيد و اسلام دارند و شبهه انگيز هستند بايستى دور انداخت و دنبال نكرد و رها كرد).

و در آيه (قُولُوا لِلنَّاسِ‌ حُسْناً- 83/ بقره) حسنا يعنى سخن نيكو، و آيات (وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حُسْناً- 8/ عنكبوت).

(قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنا إِلَّا إِحْدَى‌ الْحُسْنَيَيْنِ‌- 52/ توبه).

(وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُكْماً لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ‌- 50/ مائده).

اگر در باره آيه اخير گفته شود- أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُكْماً- يعنى حكم- خداوند براى كسى كه يقين دارد يا ندارد نيكوست، پس چرا خوبى آن را مخصوص كسانيكه يقين دارند نموده است؟ در پاسخ گفته مى‌شود مقصود ظهور و پيدائى حكم خداست و براى اطّلاع يافتن بر آن حسن است و اين موضوع نه براى نادانها است بلكه براى پاكانى است كه خود را تزكيه نموده‌اند و بر حكمت خداوند تعالى آگاهى دارند.

گفته شده‌ إِحْسَان‌ دو گونه است:

اوّل- بخشش و انعام بر غير و ديگران مثل عبارت- أَحْسِنْ‌ إلى فلان: باو نيكى كرد.

دوّم- احسان در كار و عمل باين معنى كه كسى علم نيكوئى را بياموزد يا عمل نيكى را انجام دهد و بر اين اساس است سخن امير المؤمنين (ع) كه:

«النّاس أبناء ما يُحْسِنُون‌».

يعنى مردم بآنچه را كه از كارهاى شايسته و نيك مى‌آموزند يا بآن عمل مى‌كنند نسبت داده مى‌شوند.