(وَ حُشِرَ لِسُلَيْمانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ الطَّيْرِ فَهُمْ يُوزَعُونَ‌- 17/ نمل).

و در وصف قيامت گويد: (وَ إِذا حُشِرَ النَّاسُ كانُوا لَهُمْ أَعْداءً- 6/ احقاف).

(فَسَيَحْشُرُهُمْ‌ إِلَيْهِ جَمِيعاً- 172/ نساء).

(وَ حَشَرْناهُمْ‌ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً- 47/ كهف).

و قيامت هم- يوم‌ الحَشْر و يوم البعث- ناميده شده.

رجل‌ حَشْرُ الأذنين- يعنى مرديكه گوشهايش ظريف و تيز است (كنايه از حواس جمعى و شنيدن همه چيز است).

حصص‌

: خداى تعالى فرمايد: (حَصْحَصَ‌ الْحَقُ‌- 51/ يوسف) يعنى حقّ آشكار شد و اين معنى بخاطر بر طرف شدن چيزى است كه حقّ را پوشانده و بر او چيره بوده، مثل واژه‌هاى- كفّ- و كفكف (نگهداشت، باز ايستاد) و- كبّ- كبكب (او را انداخت و بروى در افتاد).

حصّه- آن را بريد و قطع كرد، كه اين قطع كردن و بريدن يا مستقيم است يا در اثر چيز ديگر.

در معنى اوّل، شاعر گويد:

رجل‌ أَحَصُ‌- مردى كه قسمتى از موى سرش ريخته است.

إمرأة حَصَّاءُ- زنى كه مويش ريخته، گفته‌اند:

[1] مصراع فوق از- قيس، است- تمام بيت چنين است: