و (لا يُقاتِلُونَكُمْ جَمِيعاً إِلَّا فِي قُرىً‌ مُحَصَّنَةٍ- 14/ حشر).

يعنى: همچون دژهاى محكم ساخته شده.

تَحَصَّنَ‌- قلعه و دژ را مسكن خويش قرار داد، سپس اين معنى به هر چيزى كه حفظ كننده و نگاهدارنده است اطلاق شده مانند:

درع‌ حَصِينَة- يعنى زره‌اى محكم و استوار، براى اينكه بدن را از خطر حفظ مى‌كند.

فرس‌ حِصَان‌- اسبى كه نگاهدارنده سوار خويش و دور كننده او از خطرات است، از اين نظر شاعر گويد:

يعنى: ستوران و اسبان قلعه‌هايند، نه شهرهاى روستاها.

و آيه (إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تُحْصِنُونَ‌[1]- 48/ يوسف). (راجع به قحط سالى هفت ساله مصر است).

يعنى در آن مكانهاى محكم كه چون قلعه و دژ است غلّات را حفظ مى‌كنيد مگر اندكى از آن را.

[1] در نيكوترين داستان، يعنى سوره يوسف، عاليترين و نيكوترين دستور براى امّتى كه در حال مبارزه و گذراندن سختيها است بيان شده، در آيه فوق اشاره بهمان آئين زندگى اجتماعى و سياسى است كه مى‌گويد:

اگر مى‌خواهيد هفت سال خشكسالى و قحطى را تحمّل كنيد از مصرف بكاهيد و موادّ غذائى را در جاى امن براى چنان ايّامى ذخيره كنيد و براستى كه گوئى قرآن براى همين ايّام و شايد صدها قرن آينده، بزرگترين راهنماى صحيح اقتصادى و مبارزاتى است تا جهانخواران نتوانند با محاصره اقتصادى ملّتى بپاخاسته را در تنگنا قرار دهند.

بحمد اللّه در همين ايّام ديديم با پيروى از فرامين اسلام و بيانات مفسّر واقعى قرآن امام امّت، ملّت ما چگونه بتوليد خود افزود و عملش چون سرمشق و الگوئى زنده و جاودان از نظر استقامت و شور و شوق ايمانى براى جهانيان در تاريخ ثبت شد.