كرده، فرمود آيه (فَاسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ‌- 112/ هود) اهل لغت و زبان عرب گفته‌اند عبارت-

لن تحصوا.

- كه در روايت قبل از آن بحث شد يعنى ثواب و پاداش استقامت و قيام بحقّ را قبلا حساب نكنيد.

(و به گفته على (ع) نه تاجرانه و نه عبيدانه بلكه با ذوق و شيفتگى حقّ و فرمانش را عمل كنيد).

حضض‌

: الحَضّ‌ يعنى تشويق كردن و واداشتن، مثل واژه حثّ است جز اينكه- حثّ- تشويق به حركت و سوق دادن است ولى- حضّ- اينطور نيست اصلش از ترغيب در قرار گرفتن بر حضيض خاك و نشيب زمين است. (كنايه از تشويق به عدم استكبار و عدم بالا گزينى است).

خداى تعالى گويد: (وَ لا يَحُضُ‌ عَلى‌ طَعامِ الْمِسْكِينِ‌- 34/ حاقّه) يعنى: (اين ناسپاس و طاغى نه تنها بخداى عظيم ايمان نداشت بلكه بمساكين هم بخشش نمى‌كرد و ديگران را نيز بر آن كار نيك تشويق نمى‌نمود).

حضب‌

: الحَضْب‌ يعنى گداختن و افروختن آتش و هر چيزى كه آتش را شعله‌ور سازد، آنرا- مِحْضَب‌: آتشزنه گويند، كه عبارت آيه (حَصَبُ جَهَنَّمَ‌-[1].

[1] تمام آيه چنين است( إِنَّكُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ‌- 98/ انبياء) خطاب به ستمگران و جبّاران است مى‌گويد:

براستى و آنچه را كه مى‌پرستيد مانند( قدرت- جاه- مقام- زر سيم- بت‌هاى فكرى- شهوات- جهانگشائى- عيش و عشرت) كه جز از خداست همه در خور آتش عذاب و فناء در آتش مى‌افكندنى كه بعدش مى‌فرمايد:( أَنْتُمْ لَها وارِدُونَ‌- 98/ انبياء) كه خود نيز بر آنها مى‌پيونديد، و مى‌رسيد.