خداى تعالى فرمايد: (وَ إِنَّا لَهُ‌ لَحافِظُونَ‌- 12/ يوسف).

(حافِظُوا عَلَى الصَّلَواتِ‌- 238/ بقره).

(وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ‌ حافِظُونَ‌- 5/ مؤمنون).

(وَ الْحافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَ الْحافِظاتِ‌- 35/ احزاب) كنايه از عفّت و پاكدامنى است.

(حافِظاتٌ‌ لِلْغَيْبِ بِما حَفِظَ اللَّهُ‌- 34/ نساء).

يعنى زنان پاكدامن و پرهيزكارى كه پيمان همسرى و ازدواج را در غيبت شوهرانشان حفظ مى‌كنند و بسبب اينكه خداى تعالى ايشان را از آگاهى ديگران بر احوالشان نگاه مى‌دارد و حفظ مى‌كند، كه (بِما حَفِظَ اللَّهُ‌- 34/ نساء) نيز خوانده شده امّا با منصوب بودن حرف (ه) در اللّه در آن صورت معنى آيه چنين است، يعنى بسبب اينكه اينگونه زنان براستى حقّ خداى تعالى را رعايت مى‌نمايند آنهم نه براى رياء و تصنّع و خود نمائى (كه از روى ايمان و اخلاصشان).

و آيه (فَما أَرْسَلْناكَ عَلَيْهِمْ‌ حَفِيظاً- 80/ نساء).

يعنى: حافظ و نگهدارنده.

مثل معنى آيات: (وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ- 45/ ق).

و در آيه (فَاللَّهُ خَيْرٌ حافِظاً- 64/ يوسف) كه- حفظا- هم خوانده شده يعنى خداوند انسان را حفظ كند بهتر است از حفظ كردن غير او.

و آيه (عِنْدَنا كِتابٌ‌ حَفِيظٌ- 4/ ق) يعنى كتابى حافظ و نگهدارنده اعمالشان، پس حفيظ در آيه يا در معنى حافظ و نگهدار است مثل خداى برايشان حفيظ است يا در معنى محفوظ و نگهداشته شده است كه اعمال ثبت شده در آن كتاب از بين نمى‌رود مثل آيه (عِلْمُها عِنْدَ رَبِّي فِي كِتابٍ لا يَضِلُّ رَبِّي وَ لا يَنْسى‌- 52/ طه).

حِفَاظ- در معنى محافظت است يعنى هر كسى ديگرى را حفظ مى‌كند.

خداى عزّ و جلّ گويد: (وَ الَّذِينَ هُمْ عَلى‌ صَلاتِهِمْ‌ يُحافِظُونَ‌- 9/ مؤمنون).

اين آيه آگاهى و هشدارى است بر اينكه براستى كه نمازگزاران دائمى با مراعات كردن اوقات و اركان آن و اقامه و برپاداشتن، نماز را با نهايت توانايى و طاقت خويش حفظ مى‌كنند و در حقيقت نماز هم ايشان را از زشتى‌ها نگه‌