حىّ‌ حِلَال‌- قبيله‌اى كه فرود آمدند و منزل گزيدند.

مَحَلَّة- جاى زندگى و نزول و فرود آمدن.

و از معنى عبارت- حَلّ‌ العقدة- يعنى گشودن گره، عبارت‌ حَلَ‌ الشّي‌ء حِلًّا- بصورت استعاره بكار رفته يعنى آنچيز بخوبى باز شد.

خداى تعالى گويد: (وَ كُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ‌ حَلالًا طَيِّباً- 88/ مائده) و (هذا حَلالٌ وَ هذا حَرامٌ‌- 116/ نحل).

و از معنى- حُلُول‌ (وارد شدن) عبارت- أَحَلَّتِ‌ الشّاة- يعنى: شير در پستان گوسفند وارد شد، مشتقّ شده.

خداى تعالى گويد: (حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ‌ مَحِلَّهُ‌- 196/ بقره) و همچنين:

أَحَلَ‌ اللّه كذا- يعنى خداى آنرا حلال كرد.

در آيات (أُحِلَّتْ‌ لَكُمُ الْأَنْعامُ‌- 30/ حج).

(يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنا لَكَ أَزْواجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَ ما مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَ بَناتِ عَمِّكَ وَ بَناتِ عَمَّاتِكَ‌- تا آخر آيه- 50/ احزاب).

پس- إحلال الأزواج- يعنى حلال بودن همسران و در وقتى جايز است كه ازدواج همسران تحت مقرّرات همسرى و پرداخت نفقات و تكفّل آنها باشند.

إحلال بنات العمّ و ما بعدهنّ- (ازدواج دختر عمو و دختر عمه‌ها و بقيّه) كه در آيه فوق اشاره شده و حلال بودن و جايز بودن ازدواج با آنها را معيّن كرده است.

بلغ الأجل محلّه و رجل‌ حَلَال‌ و مُحِلٌ‌- يعنى زمان و موقع خروج از احرام و خروج از حرم رسيده است.

خداى عزّ و جلّ گويد: (وَ إِذا حَلَلْتُمْ‌ فَاصْطادُوا- 2/ مائده) (پس از خروج از احرام، صيد كنيد).

(وَ أَنْتَ‌ حِلٌ‌ بِهذَا الْبَلَدِ- 2/ بلد) يعنى تو در اين ديار ساكن و فراغ البال هستى.

(مربوط به فتح مكّه و ورود پيامبر 6 و مسلمين بآن شهر است).

و سخن خداى عزّ و جلّ: (قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَكُمْ‌ تَحِلَّةَ أَيْمانِكُمْ‌- 2/ تحريم)