يعنى: خداوند آنچه را كه كفّاره و برطرف كردن سوگندهايتان است بيان كرد.

روايت شده است كه:

«لا يموت للرّجل ثلاثة من الأولاد فتمسّه النّار إلّا قدر تحلّة القسم».

يعنى: باندازه‌اى كه ان شاء اللّه تعالى مى‌گويد:

(هر گاه سه فرزند از مردى بميرد آتش باو نمى‌رسد مگر باندازه گفتن ان شاء اللّه تعالى).

و بر اين معنى شاعر گويد:

(سكونت و فرودشان در آن سرزمين بسيار اندك بود).

حليل‌[1]- يعنى همسر يا از اين جهت است كه هر كدام جامه ديگر مى‌گشايند يا از جهت فرود آمدن بر او يا از اين روى كه بر او حلال است و لذا به كسى كه بر تو وارد مى‌شود- حليل- مى‌گويند.

حَلِيلَة- همسر مرد، جمعش- حَلَائِل‌.

و آيه (وَ حَلائِلُ أَبْنائِكُمُ الَّذِينَ مِنْ أَصْلابِكُمْ‌- 23/ نساء) (زنان فرزندانتان كه از خود شما هستند «يعنى فرزند خوانده نيستند»).

حُلَّة- زير جامه و رو جامه. (إزار- رداء).

إِحْلِيل‌- محلّ خروج بول (و محلّ خروج شير از پستان چون بوسيله آن دشوارى حلّ مى‌شود).

[1] احليل: مخرج البول و مخرج اللّبن- النّوادر فى اللّغه/ ابو زيد انصارى ص 95.

ابن برى هم مثل راغب مى‌گويد: يكى از غلطهاى عاميانه همان است كه حليل- را جاى- إحليل- گذارده‌اند و منظورشان وسيله تناسلى مرد است كه غلط است. حليل يعنى مرد و- حليلة- يعنى زن، كه بخاطر حلال بودن بهمديگر يا نازل شدن آب نطفه و يا وضع همسرى است، إمّا إحليل- همان منفذ خروج بول يا شير پستان است جمعش- احاليل.

( از كتاب- تكمله اصلاح ما تغلط فيه العامّه، جواليقى).