همان معنى ازاله كنه از بدن حيوان، و بهبودى و آرامش دادن به او و رفع ناراحتى و خارش و درد از حيوان، گرفته شده.

حلي‌

: الحُلِيّ‌ جمع‌ حَلْي‌ يعنى زيور آلات، لفظش مثل- ثدى و ثدىّ است.

خداى تعالى گويد: (مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلًا جَسَداً لَهُ خُوارٌ- 148/ اعراف)[1].

مى‌گويند: حَلِيَ‌ يَحْلَى‌- يعنى با زيور پيراسته شد.

خداى تعالى گويد: (يُحَلَّوْنَ‌ فِيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ‌- 31/ كهف) و (وَ حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ فِضَّةٍ- 21/ نساء) كه- الحلية- نيز گفته شده چنانكه در آيه (أَ وَ مَنْ يُنَشَّؤُا فِي‌ الْحِلْيَةِ- 18/ زخرف) آمده است.

(أساور جمع- اسوار- يعنى دستبندهاى نقره‌اى و طلائى يا دستياره).

حمم‌

: الحَمِيم‌: آب داغ و سوزان، خداى تعالى گويد:

(وَ سُقُوا ماءً حَمِيماً- 15/ محمّد) و (إِلَّا حَمِيماً وَ غَسَّاقاً- 25/ نباء) (غسّاق آب كم و بد بو است).

و (وَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ شَرابٌ مِنْ حَمِيمٍ‌- 4/ يونس) (كفّار را جز نوشيدن از آب سوزان نيست).

و (يُصَبُّ مِنْ فَوْقِ رُؤُسِهِمُ الْحَمِيمُ‌- 19/ حجّ).

و (ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْها لَشَوْباً مِنْ حَمِيمٍ‌- 67/ صافّات).

شوب يعنى آب اندك و آميخته با چيزى يا عصاره و مايع رقيق و كم).

حَمَّة- آب معدنى گرم و سوزان كه از چشمه برآيد.

[1] قوم موسى در غياب او به طور رفته بود از ذوب كردن زيور آلات و فلزّات خود جسدى و شكلى از گوساله ساختند كه از سوراخ دهان و مخرجش در اثر وزش باد بانگى بر مى‌آمد، كه براى هشدار ايشان از جهل و غفلت خداوند مى‌گويد:

( أَ لَمْ يَرَوْا أَنَّهُ لا يُكَلِّمُهُمْ وَ لا يَهْدِيهِمْ سَبِيلًا اتَّخَذُوهُ وَ كانُوا ظالِمِينَ‌- 148/ اعراف).

يعنى: آيا نمى‌بينيد كه گوساله با انسان سخن نمى‌گويد و به راهى هدايتشان نمى‌كند ولى چون ستمكار بودند گوساله پرستيدند.

استدلال شگفت انگيز قرآن بر اينكه بت‌هاى گوناگون راهى بهدايت نشان نمى‌دهند و اين كه آن بتها هميشه در طول تاريخ مورد پرستش ظالمين هستند نشانه‌اى و دليلى است بر اينكه مورد پرستش و عشق ستمگران همواره عواملى غير خدايى است و گوساله وش.