مُحَاوَرَة و حِوَار- ردّ و بدل شدن سخن يا جواب دادن و پاسخ دادن و پاسخ شنيدن است، و از اين معنى است مصدر تَحَاوُر.

خداى تعالى گويد: (وَ اللَّهُ يَسْمَعُ‌ تَحاوُرَكُما- 1/ مجادله) و عبارت:

كلّمته فما رجع إلى‌ حَوَار أو حَوِير أو مَحْوَرَة- با او سخن گفتم پاسخ و جواب سخن را نداد. (برنگرداند).

خداى تعالى گويد: (حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِي الْخِيامِ‌- 72/ الرّحمن) و (حُورٌ عِينٌ‌- 22/ واقعه)- حُور- جمع- حَوْرَاء و أَحْوَر است.

الحَوْر- يعنى كم بودن سپيدى چشم نسبت بسياهى آن (سياه چشم).

أَحْوَرَت‌ عينه- براى توجيه نهايت زيبائى و خوبى چشم بكار مى‌رود.

حَوَّرْتُ‌ الشّي‌ء- آن چيز را سپيد و گرد مدّور كردم و از اين جهت نان را- الحُوَّار- گويند.

حَوَارِيُّون‌: ياران حضرت عيسى بودند كه گفته شده گازر يا شكارچى بودند.

قيل: كانوا قصّارين‌[1] و قيل كانوا صيّادين.

بعضى از علماء گفته‌اند: علّت ناميدن آنها به (حواريّون) براى اين است كه حواريون با رسانيدن فوائد دين و علم به نفوس و جانهاى مردم آنها را پاك و تطهير مى‌نمودند و اين همان عمل تطهير است كه در آيه (إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً- 33/ احزاب) بآن اشاره شده است.

و همچنين گفته‌اند: كه بصورت تشبيه و تمثيل آنها را- قصّارين- يعنى پاك كنندگان جامه‌ها- ناميده‌اند و از معنى- قصّار- به جامه شوى تصوّر مى‌شود كه قصّار به حقايق كار زيركانه متداول ميان مردم شناخت ويژه‌اى ندارد و

[1] گازر عربى آن قصار و معرّب از فارسى است، غرائب اللّغه 241 يعنى جامه شوى و كسى كه لباسها يا فرشهاى ديگران را شستشو مى‌كند و مزد مى‌گيرد و امروز هم بصورت لباسشوئى‌ها و فرش شوئى‌ها معروفند.

سعدى گويد: