و بر اين معنى سخن خداى تعالى است كه: (وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ‌ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ‌- 169/ آل عمران).

يعنى: بهره‌مندند و آنطوريكه از اخبار فراوانى كه در باره ارواح شهيدان گفته شده بر مى‌آيد شهيدان زنده‌اند و متمتّع از مزاياى حيات.

پنجم- حياة در معنى حيات جاودان اخروى كه با حيات عقلى، و زندگى از روى علم و آگهى دنيا بدست مى‌آيد.

خداى تعالى گويد: (اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاكُمْ لِما يُحْيِيكُمْ‌- 24/ انفال).

يعنى: (زمانى كه شما را بچيزى كه حيات زندگى جاويدان در آن هست دعوت مى‌كنند بخدا و رسول پاسخ گوئيد).

و آيه (يا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ‌ لِحَياتِي‌- 24/ فجر) يعنى: اى كاش براى حيات پايدار و اخرويم قبلا كارى مى‌كردم.

ششم- حياة در معنى حياتى كه خداى تعالى با آن توصيف مى‌شود، زمانى كه او را «هو حىّ» مى‌گويند پس براى حيات در اين معنى مرگ و موت صحيح نيست و چنان حياتى جز براى خدا نيست.

حياة هم- باعتبار دنيا و آخرت، دو گونه است: حيات دنيا و حيات آخرت.

خداى عزّ و جلّ گويد:

(فَأَمَّا مَنْ طَغى‌ وَ آثَرَ الْحَياةَ الدُّنْيا- 38/ نازعات).

و (اشْتَرَوُا الْحَياةَ الدُّنْيا بِالْآخِرَةِ- 86/ بقره).

و (وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا مَتاعٌ‌- 26/ رعد).

يعنى: مال و متاع زوال پذير و اعراض دنيايى.

و (وَ رَضُوا بِالْحَياةِ الدُّنْيا وَ اطْمَأَنُّوا بِها- 7/ يونس).

و (وَ لَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلى‌ حَياةٍ- 96/ بقره) يعنى زندگى دنيا و (وَ إِذْ قالَ‌