يعنى آنكه علفهاى چراگاه را از زمين بر مى‌آورد آنرا از سبزى به سياهى مى‌رساند.

و در تركيب فعلى آن- احْوَوَى‌، احْوِوَاءً- مثل- ارعوى- است كه گفته شده اين دو مصدر يعنى- احوواء: سياهى مايل به سبزى و- ارعوى: باز ايستادن از زشتى، نظيرى با اين وزن و نمونه‌اى ديگر در زبان عرب ندارند.

و حَوِيَ‌، حُوَّةً و أَحْوَى‌ و حوى- بكار رفته است.

الحَوَايَا- جمع‌ حَوِيَّة- يعنى روده‌هاى حيوان و پارچه و نمدى كه كوهان شتر بر آن پوشيده مى‌شود.

حويّة- اصلش از- حَوَيْتُ‌ كذا حَيّاً و حَوَايَةً- است (يعنى آن را پوشاندم).

خداى تعالى گويد: (أَوِ الْحَوايا أَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ‌- 46/ انعام).

يعنى: (يا چربى اطراف روده و يا چربى مغز استخوان كه خوردنش بر يهود حلال بوده).

پايان كتاب الحاء