خَرِبَةُ المزادة- كه استعاره‌اى است از گوش و گوشه آن ظرف چرمى (مزادة، يعنى توشه‌دان چرمى).

خَارِب‌- صفتى است مخصوص شتر دزدها.

شاعر گويد:

يعنى: (به غازهايى كه از فضا فرود مى‌آمدند نگريست).

خرج‌

: خَرَجَ‌، يَخْرُجُ‌، خُرُوجاً، از جايش يا حالش بيرون آمد و ظاهر شد، چه آنكه بيرون آمدن از خانه‌اى يا شهرى يا لباسى باشد و خارج شدن از حالت نفسانى باشد و چه در اسباب خارج از حال.

خداى تعالى گويد: (فَخَرَجَ‌ مِنْها خائِفاً يَتَرَقَّبُ‌- 21/ قصص) و (فَما يَكُونُ لَكَ أَنْ تَتَكَبَّرَ فِيها فَاخْرُجْ‌- 13/ اعراف).

و آيه (وَ ما تَخْرُجُ‌ مِنْ ثَمَراتٍ مِنْ أَكْمامِها- 47/ فصّلت) (يعنى آنچه را كه بصورت ميوه از شكوفه‌ها بيرون مى‌آيد.

و (فَهَلْ إِلى‌ خُرُوجٍ‌ مِنْ سَبِيلٍ‌- 12/ غافر) و (يُرِيدُونَ أَنْ‌ يَخْرُجُوا مِنَ النَّارِ وَ ما هُمْ‌ بِخارِجِينَ‌ مِنْها- 37/ مائده).

إِخْرَاج‌- (مصدر باب افعال) بيشتر در اجسام گفته مى‌شود، مثل آيات:

(أَنَّكُمْ‌ مُخْرَجُونَ‌- 35/ مؤمنون) و (كَما أَخْرَجَكَ‌ رَبُّكَ مِنْ بَيْتِكَ بِالْحَقِ‌- 5/ انفال).

و (وَ نُخْرِجُ‌ لَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ كِتاباً- 17/ اسراء).

و (أَخْرِجُوا أَنْفُسَكُمُ‌- 93/ انعام).

و (أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِنْ قَرْيَتِكُمْ‌- 56/ نمل).

گاهى‌ إِخْرَاج‌- در امور تكوينى كه پيدايش و والايش آن از فعل خداى تعالى است گفته مى‌شود مثل آيات:

(وَ اللَّهُ أَخْرَجَكُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ‌- 78/ نحل).

و (فَأَخْرَجْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْ نَباتٍ شَتَّى‌- 53/ طه).

و خداى تعالى گويد: (يُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً مُخْتَلِفاً أَلْوانُهُ‌- 21/ زمر).

تَخْريج‌- هم بيشتر در علوم و صناعات گفته مى‌شود.