خَزَنَةُ- جمع‌ خَازِن‌- است و در آيه‌ وَ قالَ لَهُمْ خَزَنَتُها- 71/ زمر) در صفت بهشت و دوزخ است.

و آيه‌ وَ لا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزائِنُ اللَّهِ‌- 31/ هود).

يعنى: بشما نمى‌گويم كه مقدورات و امكاناتى كه مردم را باز دارد، من دارم، زيرا واژه- خزن- يعنى گنجينه كردن كه نوعى از منع و باز داشتن آنها از ديگران است، و گفته‌اند:

خَزائِنُ اللَّهِ‌- يعنى بخشايش گسترده و جهانشمول خداى، و نيز گفته شده معنايش همان امر- كُنْ‌- است يعنى باش و ايجاد شو.

(و لذا پيامبر 6 مى‌گويد: من چنين قدرتهائى ندارم يعنى به چنان بخشايشى و نه چنان فرمانى).

الخَزْن‌ فى اللّحم- اصلش ذخيره كردن گوشت است كه بطور كنايه بكهنه شدن و متعفّن شدن آن گفته شده پس خزن اللّحم و خنز- در اصل يكى است يعنى آن گوشت بد بو و فاسد شد كه- خزن و خنز- در يك معنى است.

خزي‌

: خَزِيَ‌ الرّجل يعنى آن مرد شكسته و فرسوده شد كه يا از ناحيه و جان و نفسش و يا از سوى ديگران خوار شده است چيزى كه جان و نفس آدمى را بفرسودگى و خوارى مى‌كشاند حياء و شرم زياد است و مصدر آن- خِزَايَة- است.

رجل‌ خَزْيَان‌ و امرأة خَزْيَى‌- يعنى مرد و زن بسيار كمرو و شرمگين جمع آن- خَزَايَا- است.