و در حديث‌

«اللّهمّ احشرنا غير خزايا و لا نادمين».

(خداوندا ما را نه پشيمان و نه شرمگين محشور فرما).

امّا خوارى و سرشكستگى كه از سوى ديگران بانسان مى‌رسد نوعى از استخفاف و سبكى است كه در اين معنى مصدرش- خِزْي‌- است.

رجل‌ خِزْيٌ‌- يعنى مرد سر شكسته و سبك و خوار شده.

خداى تعالى گويد: ذلِكَ لَهُمْ‌ خِزْيٌ‌ فِي الدُّنْيا- 33/ مائده).

و إِنَّ الْخِزْيَ الْيَوْمَ وَ السُّوءَ عَلَى الْكافِرِينَ‌- 27/ زمر).

و فَأَذاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْيَ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا- 26/ زمر).

و لِنُذِيقَهُمْ عَذابَ الْخِزْيِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا- 16/ فصّلت).

مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزى‌- 134/ طه).

وزن باب افعال از اين واژه در هر دو معنى يعنى- خزاية و خزى‌ أَخْزَى‌ يُخْزِي‌ إِخْزَاء- است.

خداى فرمايد: يَوْمَ لا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا- 8/ تحريم).

(هنگامه‌اى كه خداوند پيامبر و مؤمنين را خوار و سبك نمى‌كند).

و عبارت- لا يُخْزِي‌- نزديك‌تر است هر چند كه جايز است و مى‌تواند از هر دو مصدر باشد.

و آيه‌ رَبَّنا إِنَّكَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ‌- 192/ آل عمران) كه در اين آيه از- خزاية- است و مى‌تواند از- خزى- هم باشد و همينطور آيات: مَنْ يَأْتِيهِ عَذابٌ يُخْزِيهِ‌- 39/ هود).

وَ لا تُخْزِنا يَوْمَ الْقِيامَةِ- 194/ آل عمران) و وَ لِيُخْزِيَ‌ الْفاسِقِينَ‌- 5/ حشر) و وَ لا تُخْزُونِ‌ فِي ضَيْفِي‌- 78/ هود).

و بر اساس آنچه گفتيم معنى فعل- خزى- يعنى خوار شد، در حالتى است كه منشاء خوارى از خود انسان و نفس انسان باشد مثل- الهون و الذّل- كه در اينصورت ناپسند نيست چون ديگرى بر او تحميل نكرده است و هر گاه استخفاف و خوارى از سوى ديگر باشد مى‌گويند: