يعنى (عيبم را خواستى به شاديم انجاميد و بتحقيق انسان از آنجا كه مى‌داند و نمى‌فهمد نيكى مى‌كند).

1- خلاصه اينكه اگر كسى چيزى يا كارى را خواست انجام دهد و كار ديگر از او سر زد و اتّفاق افتاد مى‌گويند: أَخْطَأَ (خطا و اشتباه كرد و غلط از آب در آمد).

2- اگر همانطور كه خواسته بود و اراده كرده بود واقع شد مى‌گويند:

أصاب- يعنى خوب كرد و بنتيجه خوبى رسيد.

3- امّا اگر كسى كار خوبى را درست و خوب انجام نداد مى‌گويند: أصاب‌ الْخَطَأَ (بخطا و اشتباه رسيد).

4- و هر گاه كارى را اراده كرد كه خوب انجام دهد ولى درست انجام نداد و ندانست كه خطا كرده مى‌گويند:

أَخْطَأَ الصّواب (در خوبى و نيكى خطا كرد).

امّا عبارات- أصاب الخطأ- و- أخطا الخطأ- چنانكه مى‌بينى الفاظى مشتركند و در ميان معانى گوناگون بيكديگر دور و نزديكند.

كسى كه قصد حقيقت جويى و پژوهشگرى در اين امور را دارد بايستى بيشتر در آنها دقّت كند و بينديشد.

خداى تعالى گويد: وَ أَحاطَتْ بِهِ‌ خَطِيئَتُهُ‌- 81/ بقره) خطاها و اشتباهاتش او را احاطه كرده).

واژه‌هاى- خَطِيئَة و سيّئة- بيكديگر نزديكند ولى- خطيئة و سيّئة- بيكديگر نزديكند ولى- خطيئة- بيشتر در جايى گفته مى‌شود كه خاطى يا انجام دهنده كار خطا مقصودش و هدفش كار خطا نبوده بلكه قصد و اراده او در انجام كار سببى براى بوجود آمدن كار خطا از سوى او شده است مثل كسيكه شكارى را هدف قرار مى‌دهد و تيرش بانسان مى‌خورد يا مسكرى كه مى خورده و جنايتى در حال مستى انجام مى‌دهد.