يعنى: وادارشان كرد تا چون او سبك مغز شوند يا اينكه آنها را در جسم و جان كم نيرو و سبك انگاشته‌اند و گفته‌اند: معناى آيه اين است كه آنها را سبك سر و بى‌خرد يافت.

خداى تعالى گويد: وَ مَنْ خَفَّتْ مَوازِينُهُ‌- 9/ اعراف) كه اشاره به زيادى اعمال صالح در آيه قبل اين و كمى آن در اين آيه است. و آيه‌ وَ لا يَسْتَخِفَّنَّكَ‌[1]- 60/ روم) يعنى: به شبه انداختنشان از اعتقادات تو را سست و دور نكند.

خَفُّوا عن منازلهم- با سبك بارى از آنجا كوچ كردند.

الْخُفّ‌- يعنى پوشاك و كفش.

خُفُ‌ النّعامة و خُفُ‌ البعير- سم شتر مرغ و شتر كه تشبيهى است بكفش انسان.

خفت‌

: خداى تعالى گويد: يَتَخافَتُونَ‌ بَيْنَهُمْ‌- 103 طه) (در ميان خويش بآرامى سخن مى‌گويند).

و آيه‌ وَ لا تُخافِتْ‌ بِها- 110/ اسراء) (آرام ادا نكن).

الْمُخَافَتَةُ و الْخَفْتُ‌- كلام سر بسته گفتن و پوشيده داشتن سخن.

شاعر گويد:

(چقدر فاصله است ميان سخن آشكار و پوشيده).

خفض‌

: الْخَفْضُ‌، يعنى پائين آوردن، كه نقطه مقابلش، الرّفع، يعنى برافراشتن‌

[1] تمام آيه اين است كه به پيامبر6 مى‌فرمايد: فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ لا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لا يُوقِنُونَ‌- 60 روم) پايدار باش كه وعده خدا حقّ است و كسانى كه ايمان را پى‌جوئى نمى‌كنند و يقين ندارند تو را سست و نادان نيابند.