خَلَ‌ سنّه و خَلَ‌ ثوبه بالخلال- دندان و جامه‌اش را پاك كرد.

خَلَ‌ لسان الفصيل بالخلال- زبان بچّه شتر را خلال كرد تا مانع شير خوردنش شود.

(در وقتى است كه پستان مادر را به درد آورده و از شير جدا مى‌شود).

خَلَ‌ الرّميّة بالسّهم- با يك تير شكار را زد.

و در حديث:

«خَلِّلُوا أصابعكم»[1].

الخلل فى الأمر خلل- خَلَل‌ در اين عبارت يعنى سستى در كار كه تشبيهى است از فاصله افتادن ميان دو چيز.

خَلَ‌ لحمه‌ يَخِلُ‌ خَلًّا و خِلَالًا- يعنى در بدن حيوان خللى است كه در اثر لاغرى و ضعيفى بوجود آمده.

شاعر گويد:

(شعر از شنفرى شاعر جاهلى است كه در باره دائى خويش تأبّط شرّا- گفته است يعنى من بعد از دائيم ضعيف شده‌ام).

الْخَلَّة- راهى ريگزار كه بخاطر شنى بودنش عبورش سخت است يا از اينجهت كه پا در آن فرو مى‌رود و نيز:

الْخَلَّة- يعنى خمر ترش كه ترشيش از سركه نيست و از نفوذ ترش شدن خودش است.

خِلَّة- غلاف و نيام شمشير كه آنرا در خود مى‌پوشاند.

[1] حديث نبوى است كه تمامش چنين است« خللوا أصابعكم، لا تخللها نار» و در روايت ديگر« خلّلوا بين الاصابع لا يخلّل اللّه بينها بالنّار» و در حديث ديگر« رحم اللّه المتخلّلين عن امّتى فى الوضوء و الطعام» در هر سه حديث پيامبر6 مردم را به خلال كردن و پاكيزه نمودن دستها و دهان در وضو و غذا خوردن دستور فرموده است تا آلودگى ظاهرى نيز بر طرف شود و همراه با ايمان و پاكى باطن سعادت انسانها تأمين شود، گويى كه پيامبر6 نگرشى بهداشتى به سراسر جهان و آينده انسانها داشته است كه اين همه سفارش بهداشت نموده كه آفات بيماريها و نابسمانانيها بانسانها نرسد و امروز اهميت بهداشت بيش از علم پزشكى مورد توجّه بشر است.