(بى‌غش بودن خمر رد شدن از دهان بند و پارچه صافى است.

خداى تعالى گويد: وَ قالُوا ما فِي بُطُونِ هذِهِ الْأَنْعامِ خالِصَةٌ لِذُكُورِنا- 139/ انعام).

واژه‌هاى. خَالِص‌ و خَالِصَة- مثل وزن- داهية و راوية يعنى: (مصيبت بزرگ و توشه‌دان) است.

خداى تعالى گويد: فَلَمَّا اسْتَيْأَسُوا مِنْهُ‌ خَلَصُوا نَجِيًّا- 80/ يوسف).

يعنى از غير خويش منفرد و جدا بودند و كفّاره گرفتند.

و در آيات‌ وَ نَحْنُ لَهُ‌ مُخْلِصُونَ‌- 139/ بقره).

و إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُخْلَصِينَ‌- 24/ يوسف).

پس در آيه اخير اخلاص و پاك دلى مسلمين پاكى اعتقاد آنها از عقايد باطله است، يعنى آنچه را كه يهود از تشبيه و نصارى از تثليث مى‌گفتند، و مى‌خواندند (يهود خدا را بچيزى همانند كردند و نصارى خدا را سه دانستند) و مسلمين از اينگونه عقايد باطله تبرى و بيزارى جستند.

خداى تعالى گويد: مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ‌- 29/ اعراف) و لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ ثالِثُ ثَلاثَةٍ- 37/ مائده) و آيه‌ أَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ‌- 146/ نساء) كه اشاره بهمان معنى است كه گفته شد.

و آيه‌ إِنَّهُ كانَ‌ مُخْلَصاً وَ كانَ رَسُولًا نَبِيًّا- 51/ مريم).

پس حقيقت معنى- إخلاص در پرستش، تبرى و دورى از هر چيزى غير خداى تعالى است.

خلط

: الْخَلْط- يعنى جمع و فراهم آمدن ميان اجزاء دو چيز و سپس بجمع ميان دو مايع يا دو جامد يا يكى از آن دو با ديگرى مثل آميختن مايع و جامد تعميم يافته است. واژه‌ خَلْط- اعمّ از واژه- مزج- است مى‌گويند: اخْتَلَطَ الشّي‌ء).

خداى تعالى گويد: فَاخْتَلَطَ بِهِ نَباتُ الْأَرْضِ‌- 24/ يونس).