مقدّر كرده است.

و نيز گفته‌اند: لا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ‌- 30/ روم) در حكم نهى است باين معنى كه آفرينش خداى را تغيير ندهيد.

و آيه‌ وَ تَذَرُونَ ما خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ‌- 166/ شعراء) كنايه از وسيله تمتّع در همسران است.

و هر جا كه واژه- خَلْق‌- در توصيف سخن و كلام بكار رفته است مقصود دروغ گفتن است.

و بر اين اساس آيه‌ إِنْ هذا إِلَّا خُلُقُ‌ الْأَوَّلِينَ‌- 137/ شعراء).

و آيه‌ ما سَمِعْنا بِهذا فِي الْمِلَّةِ الْآخِرَةِ إِنْ هذا إِلَّا اخْتِلاقٌ‌[1]- 7/ ص) واژه- خَلْق‌- در معناى- مخلوق- يعنى موجود و آفريده هم بكار مى‌رود.

خَلْق‌ و خُلْق‌- در اصل يكى است مثل- شرب و شرب- و- صرم و صرم (قطع كردن و بريدن) ولى كلمه- خلق- مخصوص اشكال و اجسام و صورتهائى است كه با حواس درك مى‌شود و خلق ويژه قوا و سجايائى است كه با فطرت و ديد دل درك مى‌شود.

خداى تعالى گويد: وَ إِنَّكَ لَعَلى‌ خُلُقٍ عَظِيمٍ‌- 4/ قلم) و إِنْ هذا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ‌- 137/ شعراء) كه خَلْقُ الْأَوَّلِينَ نيز خوانده شده، و خَلَاق‌- هم فضائل و بهره‌هائى است كه انسان با اخلاقش كسب مى‌كند.

[1] آيه فوق سخن قوم عاد است كه به پيامبرشان مى‌گفتند كارهاى ما عادات گذشتگان است‌ ما كُنَّا مُعَذِّبِينَ‌- 15/ اسراء) ما معذّب نخواهيم شد سپس خداوند خبر از عذابشان مى‌دهد و در سوره احقاف آيه 11 قول كفّار را چنين نقل مى‌كند همينكه بهدايت و رستگارى روى نمى‌آوردند مى‌گفتند هذا إِفْكٌ قَدِيمٌ‌- 11/ احقاف) اينگونه انديشه‌ها و اطلاق‌ خُلُقُ الْأَوَّلِينَ‌- 137/ شعراء) و إِفْكٌ قَدِيمٌ‌- 11/ احقاف) شيوه هميشگى كفّار است و هرگز نبايد بتصوّر و انديشه مسلمين خطور كند چنانكه متأسّفانه در گذشته دور اين پندارها گريبانگير افكار دانشمندان بوده است كه‌ وَ إِذْ لَمْ يَهْتَدُوا بِهِ فَسَيَقُولُونَ هذا إِفْكٌ قَدِيمٌ‌- 11/ احقاف) و اين عبارات كه سخن كفّار است عينا همين اصطلاحات و واژه‌هايى است كه دشمنان اسلام بمسلمين بپا خاسته امروز با نام ارتجاع و بنيادگرا به دشمنى و تهمت بر خاسته‌اند و همان كلمات گذشته كفّار به پيامبران( ع) و مؤمنين را امروز هم اينان به مسلمانان انقلابى جهان نسبت مى‌دهند.