خنزر

: خداى تعالى گويد: وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنازِيرَ- 60/ مائده).

گفته‌اند مقصود حيوان مخصوصى است و نيز گفته‌اند: يعنى كسى كه اخلاق و كارهايش مشابهت و همسانى با بوزينه دارد نه بكسى كه همشكل آنها باشد.

و نيز گفته‌اند: هر دو مطلب مراد آيه است، روايت شده است كه گروهى خلقتا مسخ شده‌اند و همچنين در ميان مردم كسانى هستند و يافت مى‌شوند كه اخلاقشان همسان ميمونها و خوكها است هر چند كه صورتا آدم باشند، كه همانطور تعبير مى‌شوند.

خنس‌

: خداى تعالى گويد: مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ‌ الْخَنَّاسِ‌- 4/ ناس).

يعنى: شيطانى كه بهنگام ياد آورى و ذكر خدا پنهان مى‌شود، يا مى‌گريزد و منقبض مى‌شود.

خداى تعالى گويد: فَلا أُقْسِمُ‌ بِالْخُنَّسِ‌- 15/ تكوير) يعنى به ستارگانى كه در روز ناپيدايند و گفته‌اند زحل و مشترى و مريخ‌اند زيرا براهشان باز مى‌گردند (اشاره بحركت دورانى آنهاست).

أَخْنَسْتُ‌ عنه حقّه- يعنى حقّش را بتأخير انداختم.

خنق‌

: خداى تعالى گويد: وَ الْمُنْخَنِقَةُ- 3/ مائده)، يعنى حيوانى كه در حال خفگى مى‌ميرد.

الْمَخْنَقَة- قلّاده و افسار گردن حيوان.

خيب‌

: الْخَيْبَة- از دست رفتن خواست و آرزو (نااميد شدن).

خداى تعالى گويد: وَ خابَ‌ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ- 15/ ابراهيم).

و وَ قَدْ خابَ مَنِ افْتَرى‌- 61/ طه).

و وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها- 10/ شمس).

(كسيكه نفس و جان خويش بيالود و زيانكار و نااميد شد).

خير

: خَيْر چيزى است كه همه كس بآن راغب مى‌شوند مثل عقل عدل- فضل و هر چيز سودمند ديگر، نقطه مقابل خير، شرّ است، خَيْر دو گونه است:

اوّل- خير مطلق يعنى چيزيكه در هر حال و بنظر هر كس پسنديده و