: الدَّبُ و
الدُّبِيبُ يعنى آرام راه رفتن، كه در باره حيوانات و حشرات بيشتر بكار مىرود
و در حركت نفوذى آرام آب و رطوبت و نوشيدنى و مانند اينها كه حركتشان را حواس درك
نمىكند بكار مىرود و همچنين در باره تمام جانداران هر چند كه عرف مردم فقط اسب
را- دَابَّة- گويند:
و وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُها- 6/ هود).
و وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا طائِرٍ يَطِيرُ
بِجَناحَيْهِ- 38/ انعام).
و وَ لَوْ يُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِما كَسَبُوا ما تَرَكَ عَلى
ظَهْرِها مِنْ دَابَّةٍ- 45/ فاطر).
ابو عبيده گفته است در آيه اخير عبارت-
ما تَرَكَ عَلى ظَهْرِها مِنْ دَابَّةٍ مقصود انسان است و دابّة مخصوص باو است.
و در آيه وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ
لا طائِرٍ يَطِيرُ- 38/ انعام) همه جانداران را شامل مىشود.
و آيه وَ إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ
أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ-
82/ نحل) كه گفته شده- دابّة- در اين آيه حيوانى است بر خلاف حيواناتى كه ما مىشناسيم
و خروجش مقارن آغاز زمان قيامت است.
و نيز گفتهاند مقصود اشرارى است كه از نظر جهالت و نادانى در حكم
حيواناتند.
دابَّة- اسم جمع است و براى هر چيزى كه به
آرامى حركت مىكند مثل- خائنة- كه جمع- خائن- است.