و نيز- دَبْر- يعنى مال فراوانى كه پس از مرگ صاحبش باقى مى‌ماند، دبر- در اين معنى تثنيه ندارد و جمع بسته نمى‌شود.

دَبَرَ البعير دَبَراً- كه اسم فاعلش- أَدْبَرُ- و دَبِرٌ- است يعنى به خاطر جراحت پشتش عقب افتاد و تأخير كرد.

دَبْرَة- يعنى إدبار و تيره روزى.

دثر

: خداى تعالى گويد: يا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ- 1/ مدّثر) اصلش- متدثّر- است كه ادغام شده.

دثر در باب افتعال حرف (ت) بحرف (د) تبديل و درهم ادغام شده، مى‌شود- ادِّثَار).

مُدَّثِّر- كسى است كه با لباسش خود را بپوشاند، فعلش- دَثَرْتُهُ‌ فَتَدَثَّرَ (پوشاندم او را پس پوشيده شد).

دِثَار- وسيله پوشش است.

تَدَثَّرَ الفحل النّاقة- ناگهانى شتر نرينه- مادينه را فرو گرفت.

تَدَثَّرَ الرّجل الفرس- آن مرد سوار بر اسب شد و بر آن جست.

رجل‌ دَثُور- مرد گمنام ناپيدا.

سيف‌ دَاثِر- شمشير صيقلى نشده و زنگ گرفته.

دَاثِر- خانه كهنه و قديمى كه آثار آباديش از بين رفته و متروك مانده.

فلان‌ دِثْرُ مال- يعنى او مالش را خوب حفظ مى‌كند.

دحر

: الدَّحْرُ، يعنى دور كردن و راندن، مى‌گويند:

دَحَرَهُ‌ دُحُوراً- بسختى او را دور كرد.

خداى تعالى گويد: اخْرُجْ مِنْها مَذْؤُماً مَدْحُوراً- 18/ اعراف).