بيهوده.

خداى تعالى گويد: أَمْ‌ يَدُسُّهُ‌ فِي التُّرابِ‌[1]- 59/ نحل).

دسر

: دَسَرَ (به سختى بيرون انداخت و دور كرد).

خداى تعالى گويد: وَ حَمَلْناهُ عَلى‌ ذاتِ أَلْواحٍ وَ دُسُرٍ- 13/ قمر).

دُسُر- يعنى ميخ و مفردش- دِسَار- است اصل- الدَّسْر- بيرون راندن با فشار و سختى است.

دَسَرَهُ‌ بالرّمح- با نيزه دورش كرد.

رجل‌ مِدْسَرٌ- مثل- رجل مطعن- است يعنى مردى نيزه افكن و تير انداز.

روايت شده است:

«ليس فى العنبر زكاة، إنّما هو شي‌ء دَسَرَهُ‌ البحر»[2].

يعنى: (در عنبر زكات و ماليات شرعى نيست زيرا عنبر چيزى است كه‌

[1] تمام آيه چنين است: وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثى‌ ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ يَتَوارى‌ مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ ما بُشِّرَ بِهِ أَ يُمْسِكُهُ عَلى‌ هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فِي التُّرابِ أَلا ساءَ ما يَحْكُمُونَ‌- 58/ نحل) اين آيه همان حمايت اسلام از زنان در مقابل افكار غلط جاهلى بعضى از مردم است و نيز همان روح پر شكوه رفع تبعيضات نژادى است كه اسلام بشدّت براى اصلاح انديشه و باورهاى مردم اين آيات را به همه انسانها ابلاغ مى‌كند، مى‌گويد كه همينكه يكى از آنها را بشارت زائيده شدن دختر دهند چهره‌اش تيره و بر افروخته و غمزده مى‌شود و مى‌خواهد از ميان مردم پنهان شود اگر هم فرزند دخترش را با خوارى نگهدارد يا در خاك پنهانش كند آگاه باشيد كه قضاوت و داورى بدى مى‌كنند.

[2] داود انطاكى مى‌نويسد: عنبر مادّه روغنى غليظى است كه از چشمه‌هائى در قعر دريا خارج مى‌شود و بر سطح آب دريا قرار مى‌گيرد همينكه باد مى‌وزد در اثر حركت آب به ساحل مى‌رسد انباشته مى‌شود، مادّه‌اى معطّر و به رنگ زرد و بنفش است خالص آن مثل سقز جويده مى‌شود بيشتر در درياى عمّان بدست مى‌آيد و نيز نام ماهى بزرگى است كه از پوستش سپر مى‌سازند به زعفران هم عنبر مى‌گويند، عنبر مقوى قلب و مغز است.

ابن سيده هم همينطور شرح مى‌دهد، قطعات بزرگ عنبر به وزن هزار مثقال است.

ماوردى با تبعيت از حديث پيامبر6 مى‌نويسد:« لا زكاة فى العنبر و المسك» يعنى عنبر و. مشك زكاة ندارد. ولى قاضى ابو يوسف در كتاب خراج مى‌نويسد عنبر خمس دارد، زكاة ندارد چون از معدنيات نيست كه زكات داشته باشد.

( حياة الحيوان 2/ 81- تذكرة اولى الالباب/ داود انطاكى 1/ 240- المحكم 2/ 328- احكام السّلطانيّه 15).