بايشان مى‌رسد ادّعاشان جز اين نبود كه مى‌گفتند ما ستمگر بوديم).

دفع‌

: الدَّفْعُ‌: ردّ كردن و دور كردن، ولى اگر با حرف (الى) متعدّى شود در معنى دادن و رساندن است.

خداى تعالى گويد: فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوالَهُمْ‌- 6/ نساء).

و اگر با حرف (عن) متعدّى شود در معنى- حماية- است مثل آيات: إِنَّ اللَّهَ‌ يُدافِعُ‌ عَنِ الَّذِينَ آمَنُوا- 38/ حجّ).

ولى در آيات‌ وَ لَوْ لا دَفْعُ‌ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ‌- 251/ بقره).

و لَيْسَ لَهُ‌ دافِعٌ‌ مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعارِجِ‌- 2/ معارج). دافع در اين آيات يعنى- حامى و ياور.

الْمَدْفَع‌- چيزى كه هر يك بديگرى ردّ مى‌كنند (مِدْفَع‌ و مَدَافِع‌ در ادبيات امروز عرب در معنى ارّابه جنگى بكار مى‌رود و- مَدْفَعِيَّة الرّشاشه- يعنى مسلسل).

الدُّفْعَة- ريزش ناگهانى يكبارگى باران.

الدِّفَاع‌ من السّيل- جارى شدن سيل.

دفق‌

: دَفَقَ‌ (جهيد) خداى تعالى گويد: ماءٍ دافِقٍ‌- 6/ طارق)- يعنى آبى بسرعت رونده و جهنده.

در اين واژه بطور استعاره مى‌گويند:

جاءوا دُفْقَة- بسرعت آمدند.[1]

[1] راغب اصفهانى، حسين بن محمد، مفردات الفاظ قرآن - تهران، چاپ: دوم، 1374.