ذلِكَ أَدْنى‌ أَنْ تَقَرَّ أَعْيُنُهُنَ‌- 51/ احزاب) (آن كار براى شادمانى و روشنى ديدگانشان شايسته‌تر است).

لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ- 220/ بقره) تا دريابنده حالاتى كه در حيات دنيا و حيات آخرت هست، باشيد.

دَانَيْتُ‌ بين الأمرين و أَدْنَيْتُ‌ أحدهما من الآخر- يعنى: (آن دو چيز را با نزديك نمودن يكى بديگرى بهم نزديك كردم).

خداى تعالى گويد: يُدْنِينَ‌ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلَابِيبِهِنَ‌- 159/ احزاب) و (و روپوشهايشان را بر خويش بپيچند).

أَدْنَتِ‌ الفرسُ- زائيدن آن اسب نزديك شد.

دَنِيٌ‌- صفت آشكار و روشن شخص پست و بى‌ارزش است و برابرش السّنى يعنى با ارزش قرار دارد مى‌گويند:

دَنِيٌ‌- يعنى كاملا پست و فرومايه، روايت شده است:

«إذا أكلتم فدنوا»[1].

كه از واژه- دون- است نه از واژه- دنا و دنى- يعنى: در غذا خوردن از هر چه كه دم دستتان هست بخوريد.

دهر

: الدَّهْرُ در اصل اسمى است براى عمر جهان از آغاز وجود، و پيدايش آن تا پايانش و بر اين وجه خداى تعالى گويد: هَلْ أَتى‌ عَلَى الْإِنْسانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ- 1/ انسان).

يعنى: (آيا زمانى از عمر جهان نگذشته است كه انسان وجود نداشته و چيز

[1] چنانكه مى‌بينيم در دنيائى كه علم و دانش چراغش سو سو مى‌زد و ستم و ستمگرى سايه شومش را بر سر انسانهاى ضعيف گسترده بود پيامبر اسلام6 با پرچم توحيد و شريعتى كه سراسرش راه رستگارى و رهائى از همه پليديهاست دنيا را نويد شكوفائى علم و ادب و سعادت داد، حديث فوق كه آداب غذا خوردن دستجمعى را چه در خانواده و چه در جامعه با چه تعبير ادبى نيكوئى بيان كرده و مى‌گويد: از هر چه كه نزديك تو است بخور و دست خود را به غذاى ديگران دراز نكن تا تجاوزگر نباشى و ديگران را نيز باين اصل تربيتى آشنا كنى، آيا چنين پيامبر و شريعتى كه حتّى از جزئى‌ترين امور تربيتى انسانها را بى‌خبر نگذاشته نبايستى انسانهاى مغرور و خود محور كنى هر چه بيشتر باين گنجينه علم و ادب او يعنى احاديث پيامبر 6 روى آورند؟.