كرده‌ايد و خداى متعالى از آن است.

بعضى از علماء گفته‌اند معنى در دهر دوّم در حديث فوق غير از دهر اوّل در حديث است و دوّمى مصدر است بمعناى فاعل و معنايش اين است كه خداوند- دَاهِر- يعنى تدبير كننده و نظم و آرايش و هنر و فيض رساننده بهر چيزى است كه حادث مى‌شود.

ولى معنى اوّل روشن‌تر است كه مى‌گويد: اگر آنچه را كه معتقديد خداوند فاعل چيزهائى است كه بدهر اضافه مى‌شود سبّ كرديد خداوند را كه متعالى از آن است سبّ نموده‌ايد.

خداى تعالى از مشركين عرب خبر مى‌دهد كه گفتند: ما هِيَ إِلَّا حَياتُنَا الدُّنْيا نَمُوتُ وَ نَحْيا وَ ما يُهْلِكُنا إِلَّا الدَّهْرُ- 24/ جاثيه) گفته‌اند مقصود از دَهْر در اين آيه زمان‌