پس نام او كه از سوى دانشمندان بعدى هم آمده همان است كه خود در سر آغاز مفردات نوشته است يعنى: (ابو القاسم حسين بن محمّد بن فضل) امّا زادگاه او را بالاتّفاق شهر اصفهان نوشته‌اند كه البتّه در سنّ جوانى به مركز خلافت و درس و بحث علماء بغداد منتقل و به كار تحقيقات و تأليفات خويش پرداخته است.

يكى از دلايل اصفهانى بودن راغب اينست كه در ذيل واژه- قبل- مثالى كه براى مقصد و مبدأ حركت و مسافرت ذكر مى‌كند «اصفهان» را قرار مى‌دهد و نام مى‌برد، مى‌نويسد:

«فقيل يستعمل على اوجه، فى المكان بحسب الاضافه، فيقول الخارج من اصبهان الى مكّه، بغداد قبل الكوفه و يقول الخارج من مكّه الى اصبهان: الكوفه قبل بغداد ...».

يعنى: واژه قبل موارد استعمال متعدّدى دارد:

اوّل- در مكان، بحسب اضافه شدن، پس كسيكه از اصفهان بسوى مكّه خارج مى‌شود، مى‌گويد: بغداد قبل از كوفه است و كسيكه از مكّه به سوى اصفهان خارج مى‌شود، مى‌گويد: كوفه قبل از بغداد است‌[1].

[1] اين موضوع اصل طبيعى و گريز ناپذير است كه هر كس طبيعتا زادگاه خود را در موارد خاصّ به زبان مى‌آورد، آشنائى و تأثير پذيرى از علوم هم همين طور است، داستانها و نمونه‌هاى زيادى هست كه اثرات علم و زبان و محيط و زادگاه، همواره خود را ظاهر مى‌كند.

ما در اشعار يا نظم و نثر سعدى كه بررسى مى‌كنيم همه جا ترجمه و بازگوئى آيات قرآن و احاديث را در زبان شيرين و بيان او مى‌بينيم: