سيوطى در جلد چهارم- الاتقان- در فصل علومى كه از قرآن استنباط مى‌شود عينا نظر راغب را كه در مقدّمه مفردات ذكر كرده مى‌آورد، مى‌نويسد:

و قال الرّاغب انّ اللّه تعالى كما جعل نبوّه النبيّين بنبيّنا محمّد 6 جعل كتابه المنزل عليه متضمّنا لثمرة كتبه الّتى اولاها اولئك كما نبه عليه بقوله (يَتْلُوا صُحُفاً مُطَهَّرَةً فِيها كُتُبٌ قَيِّمَةٌ- 2/ البينه).

يعنى: قرآن كتاب فرستاده شده خداى، تمام نتايج و بهره‌هاى كتب گذشته انبياء را كه براى پيشينيان فرستاده شده شامل است چنانكه آگاهى داد كه «پيامبر صحيفه‌ها و كتابهاى پاك شده از دروغ و غلط، و اختلاف را تلاوت مى‌كند و در آنها نبشته‌ها و فرامين ارزشمند پايدار قرار داد» «يكى از معجزات اين كتاب اينستكه با كمى حجم متضمّن معانى فراوان است بطوريكه خردها و انديشه‌هاى بشر از شمارش آن فوائد و معانى قاصر است ...».

سيوطى ابتداء علوم قرآنى را در كتاب التحبير فى علوم التّفسير صد و دو علم و سپس در (اتقان) هشتاد علم بر مى‌شمرد و در بسيارى موارد نظر راغب را بعنوان فصل الخطاب بازگو مى‌نمايد.

(الاتقان فى علوم القرآن للحافظ جلال الدّين عبد الرّحمن سيوطى به تحقيق محمّد ابو الفضل ابراهيم 4 مجلّد چاپ 1387 هجرى در مصر و بغية الوعاة 2 جلد به تحقيق محمّد ابو الفضل ابراهيم چاپ 1384 ه در مصر).

3- در كتاب، مفتاح السّعاده و مصباح السّياده- اثر معروف احمد بن مصطفى معروف به (طاش كبرى زاده) از دانشمندان بزرگ ترك در قرن دهم هجرى است.

در اين كتاب مؤلف محترم، راغب اصفهانى را بعد از دوران صحابه و تابعين در رديف طبقه سوّم قرار مى‌دهد كه در قرآن تفسير نوشته‌اند و هفت (7) كتاب او را نام مى‌برد:

الف- مفردات القرآن.

ب- افانين البلاغه.