ج- محاضرات الادباء.

د- تفضيل النّشأتين و تحصيل السعادتين.

ه- الذّريعة فى محاسن الشّريعه.

و- كتاب الاخلاق.

ز- كتاب تفسير.

در مورد كتاب تفضيل النشأتين- مى‌نويسد: و هو كتاب لطيف لا يمكن احسن منه فى بابه و جامع للفوائد الشّريعه.

كتابى است لطيف كه نيكوتر از آن در اين باب كتابى نيست و فوائد شريفى در آن هست.

و سپس مى‌گويد: و الكلّ بالغ نهاية الحسن بحيث لا يمكن لمادحها قضاء حقّها ...

تمام اين كتابها در نهايت خوبى است بطوريكه براى ستايشگر و مدح كننده آنها اداى حقّشان ممكن نيست. (مفتاح السّعاده ج 2/ 80).

ولى در باره يك جلد تفسيرى كه زركشى و سيوطى آن را ديده و از مطالبش نقل نموده‌اند، طاش كبرى زاده مى‌گويد: و له تفسير سمعناه من بعض الثّقات.

يعنى: راغب تفسيرى دارد كه از بعضى افراد مورد اعتماد شنيده‌ام (مفتاح السّعاده 1/ 226).

و در جلد دوّم كه سخن از تفسير است، مى‌نويسد: قال الاصفهانى فى تفسيره، اعلم انّ التفسير فى عرف العلماء كشف معانى القرآن و بيان المراد اعمّ ... تا آخر كه گويا از برهان زركشى نقل و بازگو كرده است.

(مفتاح السّعاده 2/ 574) و در تحت عنوان- علم معرفة غريب القرآن- و ذكر كتب مربوطه (محكم ابن سيده، تهذيب ازهرى و صحاح جوهرى، جامع فرّاء، بارع فارابى و مجمع البحرين صاغانى و كتابهاى ابو عبيده و ابو عمر الزّاهد و ابن دريد و ابن انبارى و عزيزى) مى‌نويسند: و من احسنها (مفردات الرّاغب) از تمام كتب فوق نيكوترشان (مفردات راغب است. (مفتاح السّعاده 2/ 411).