پاشا بغداد چاپ 1371 هجرى، علاوه بر يازده كتابى كه حاجى خليفه نام برده است.

كتاب- رسالة فى فوائد القرآن- راهم نام مى‌برد (هدية العارفين 1/ 311) و اين همان كتابى است كه خود راغب در مفردات چند مورد آنرا بنام- رسالة منبهة فى فوائد القرآن- ياد مى‌كند.

6- در كتاب كشكول- اثر معروف و ارزشمند شيخ محمّد بن حسين معروف به شيخ بهاء الدّين عاملى، متوفّى 1030 هجرى.

اين دانشمند نام راغب را با- الامام الرّاغب- ياد مى‌كند و آثار راغب را كاملا مطالعه كرده و گلچين آنها در كشكول ذكر مى‌كند بويژه از كتب (محاضرات- مفردات- الذّريعه- تفسير راغب) كه آنرا تفسير كبير نام مى‌برد با اينكه يك مجلّد بوده مى‌نويسد:

قال الرّاغب فى تفسيره الكبير عند قوله تعالى‌ «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ ...» كه معانى‌ اللَّهِ‌ و رَبِّ الْعالَمِينَ‌ و الرَّحْمنِ‌ و الرَّحِيمِ‌ و مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ‌ را عالمانه تفسير مى‌كند[1] (كشكول 2/ 321).

و امّا در نمونه‌هائى كه از محاضرات مى‌نويسد:

قال الرّاغب فى المحاضرات‌ كان الامام علىّ بن موسى الرّضا (ع) عند المأمون فلمّا حضر وقت الصّلوة راى الخادم ياتونه بالماء و الطشت فقال الرّضا لو أتيت هذا بنفسك، فانّ اللّه تعالى يقول:

[1] راغب در تفسير كبيرش در باره‌( الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ ...) مى‌نويسد: انّ الّذى يحمد و يمدح ...

الى آخر.

يعنى: كسيكه در دنيا با تعظيم و بزرگداشت نسبت به او حمد ستايش مى‌شود، چهار جهت دارد:

1- يا اينكه در ذات و صفاتش كامل است و از تمام كاستى‌ها و نقص و عيبها منزّه است، هر چند كه احسانى از او بتو نرسيده باشد كه او اللّه است.

2- يا ستايش او براى اينست كه به تو نيكى نموده و نعمت داده است كه او- ربّ العالمين- است.

3- يا اينكه تو اميدوار به احسان بيشترى از او در آينده هستى- كه او- رحمن و رحيم است.

4- و يا بخاطر اين است كه از قهر و شكوه و قدرت او بيم دارى كه او مالك يوم دين است.

( كشكول 2/ 321).