246- آيا به [داستان] گروهى از سران دودمان يعقوب توجه نكردى كه پس از موسى از پيامبر [وقت] خود تقاضا كردند: پادشاهى براى ما انتخاب كن تا [به فرماندهى او] در راه خدا جنگ كنيم، [پيامبرشان] گفت: آيا چنين نيست كه اگر جنگ بر شما مقرر شود، از آن سر باز زنيد؟ گفتند: چگونه ممكن است از جنگ در راه خدا خوددارى كنيم، در حالى كه از سرزمين خود و [از كنار همسر و] فرزندانمان رانده شدهايم؟ و چون جنگ بر آنها مقرر شد، جز معدودى از آنها، همه از جنگ روى برتافتند [و به خود ستم كردند]، و خدا به حال ستمگران داناست. 247- پيامبرشان به آنها گفت: خدا طالوت را به پادشاهى شما انتخاب كرده است، گفتند: چگونه او كه اموالى در اختيارش نيست بر ما فرمانروايى داشته باشد، در حالى كه ما خود به فرمانروايى سزاوارتريم؟ گفت: خدا او را بر شما برگزيده و دانش و نيروى جسمىاش را وسعت بخشيده است، و البته خدا فرمانروايى خويش را به هر كه بخواهد، ارزانى مىدارد، كه خدا فراخى بخش و داناست. 248- پيامبرشان به آنها گفت: نشانه [صلاحيت] فرمانروايى او اين است كه صندوق [معهود] براى شما مىرسد كه [موجبات] آرامش خاطر از جانب پروردگارتان و بازماندهاى از ميراث خاندان موسى و هارون در آن است، و در حالى [مى رسد] كه فرشتگان آن را حمل مىكنند [1]، مسلما در اين [رويداد] نشانهاى است براى شما، اگر باور داشته باشيد. قواعد املايى در قرآن مجيد موارد ديگرى هم دارد، از جمله كلمه بصطه (به جاى بسطه) در آيه 69 اعراف (7)، در حالى كه همين كلمه در آيه 247 بقره (2) با سين ثبت شده است؛ همچنين كلمه ابراهيم به جاى ابراهيم (15 بار در سوره بقره) و نيز مواردى ديگر. گفتنى است كه تغيير در رسم الخط واحد و رسمى قرآن، كه در يك قرن اخير در ايران معمول شده بود و موارد زيادى از اين ناهماهنگىها يكسان گرديده بود، به اعتقاد بسيارى از صاحبنظران نارواست و اين ناهمگونىهاى قدس آميز همواره مىبايست حفظ گردد. [1]- مفسران گفتهاند: همان صندوقى است كه مادر موسى او را در آن صندوق گذاشت و به امواج نيل سپرد، مقابل كاخ فرعون صندوق را از آب گرفتند و همسر فرعون كودك را پرورش داد. اين صندوق در ميان دودمان يعقوب خاطرهانگيز بود و محترم شمرده مىشد. موسى در واپسين روزهاى عمر، الواحى كه احكام خدا را بر آن نوشته بود، در آن نهاد و متوليان خاص از آن نگاهدارى مىكردند. اين صندوق در جنگلها حمل مىشد و اثر روانى در پيروزى آنها داشت. صندوق بعدها به دست دشمنان افتاد و از ميان رفت تا اينكه ...، و اللَّه اعلم.