249- هنگامى كه طالوت لشگر كشيد، [به سربازان خود] گفت: خدا [ميزان پايدارى] شما را به وسيله يك نهر آب آزمايش خواهد كرد؛ هر كه از آب آن بنوشد، از [ياران وفادار] من نيست؛ و هر كه از آن نخورد، از [ياران] من به شمار مىآيد، مگر آنكه با دست خود مشتى [از آن] برگيرد؛ [اما] همگى جز عده قليلى از آن [جويبار] نوشيدند؛ هنگامى كه طالوت و مؤمنان همراه او از آن نهر گذشتند، [افراد سست عنصرى كه از نهر آب نوشيدند] گفتند: امروز [1] ما تاب [هماوردى با] جالوت و سپاهيانش را نخواهيم داشت؛ [ولى] كسانى كه يقين داشتند به لقاى خدا نايل خواهند شد، گفتند: چه بسيار گروهى اندك [و مصمم] كه به قانونمندى خدا، بر گروهى عظيم پيروز شدند؛ و خدا با شكيبايان [و پايداران] است. 250- و چون آنها در برابر جالوت و سپاهيانش موضع گرفتند، گفتند: پروردگارا، بر ما شكيبايى و پايدارى ببار و گامهاى ما را ثبات بخش و ما را بر انكارورزان پيروز گردان. 251- آن گاه سپاه دشمن را به قانونمندى خدا در هم شكستند، و داود [افسر جوان و شجاع سپاه طالوت]، جالوت را به قتل رساند و خدا او را فرمانروايى و فرزانگى بخشيد و از آنچه مىخواست به او آموخت [2]؛ و اگر خدا پارهاى از مردم را به وسيله پارهاى ديگر دفع نمىكرد، زمين را تباهى فرا مىگرفت، اما خدا نسبت به جهانيان بخشايش دارد. 252- اين آيات خداست كه بحق بر تو مىخوانيم؛ و تو در زمره پيامبرانى [3]. [1]- به زيرنويس آيه 69 حج (22) در مورد كلمات روز و ماه مراجعه فرماييد. [2]- موارد آن را در آيه 80 انبياء (21) و اواخر آيه 10 و تمام آيه 11 سبأ (34) ملاحظه فرماييد. [3]- دو بار تأكيد كه در عبارت اخير با حروف ان و لام آمده، اشاره به انكار مخالفان است كه در آيه 43 رعد (13) آمده است.