يكى از حماسى‌ترين صحنه‌هاى‌پيكار علويان با هادى‌عباسى صحنه‌پيكار «حسين‌بن‌على» معروف به «صاحب فخ» و «شهيد فخّ» است.

حسين، فرزند على، فرزند حسن، فرزند حسن، فرزند حسن‌بن على‌بن‌ابى‌طالب عليهماالسلام و از رجال برجسته و بافضيلت بنى‌هاشم بود. پدر و مادر [1] او در مرتبه‌اى از وارستگى و نيكوكارى قرار داشتند كه به «زوج صالح» مشهور بودند. [2]

حسين با پرورش در دامن چنين پدر و مادرى، مدارج عالى انسانى را طى كرد و در فضائل اخلاقى و ملكات و كمالات نفسانى همچون عبادت، زهد، جود و بخشش و ... به مرتبه‌اى والا دست يافت. در منابع تاريخى درباره جود و كرم وى آمده است:

1- «حسين بن هذيل مى‌گويد: خانه‌اى را براى حسين‌بن‌على- صاحب فخ- به چهل هزار دينار فروختم. او تمامى آن مبلغ را بر درب همان خانه انفاق كرد، بدون آنكه حتى يك دينار آن را براى خانواده خود بر دارد. پولها را مشت‌مشت به من مى‌داد و من براى فقراى مدينه مى‌بردم. [3]»

2- «فردى نزد حسين‌بن‌على دست نياز دراز كرد ولى وى چيزى نداشت. سائل را بر در خانه‌اش نشاند. سپس كسى را به خانه‌اش فرستاد و سفارش كرد هر كه مى‌خواهد لباسش شسته شود آن را بيرون آورد و براى من بفرستد. اعضاى خانواده‌اش لباسهاى خود را براى شستن نزد وى فرستادند. او همه را به سائل بخشيد. [4]»

خانواده حسين در راه مبارزه با دشمنان اسلام قربانيان زيادى داده بود، پدر، دائى، جدّ و عده‌اى ديگراز خويشان نزديك‌حسين به دست حكمرانان‌عباسى‌به شهادت رسيده‌بودند. [5] از اين رو، روح دلير و پرشور او از همان دوران كودكى سرشار از احساسات ضدّ عباسى و قلبش لبريز از كينه و بغض نسبت به حاكمان غاصب و خونخوار گرديد. او در پى فرصت مناسبى‌مى‌گشت تا ضمن‌احقاق‌حقّ، انتقام‌خون خويشان‌خود را از جنايتكاران عباسى بگيرد.

[1] - مادر حسين، «زينب» دختر عبداللّٰه بن حسن بود. پدر، برادران، عموها، فرزندان و همسر وى به دست مزدوران منصور به‌شهادت رسيده بودند (مقاتل الطالبيين، ص 285)

[2] - مقاتل الطالبيين، ص 129 و 285

[3] - مقاتل الطالبيين، ص 291

[4] - همان، ص 293

[5] - ر. ك: مقاتل الطالبيين، ص 126، 130 و 285